12 april 2016:
Een kabelvest.
Vóór we op vakantie gingen, vorig jaar, kocht ik een stapel grijze wol in Arnemuiden. Het is officieel dikke sokkenwol, maar het is ook gebruikt voor de modellen in het visserstruienboek. En sokkenwol is prettig duurzaam, het kan gewoon in de wasmachine. De hele lange autorit én de hele vakantie breide ik aan een kabelvest dat, toen we weer thuis waren, véél te klein bleek. Ik haalde het uit en begon opnieuw. Ik had natuurlijk hetzelfde patroon wat groter kunnen breien, maar ik had inmiddels wel genoeg van “grandpa” zoals het project inmiddels heette. Ik koos een andere uit mijn wensenlijstje: de Rivel Cardigan. Eind maart waren de panden en mouwen klaar, ik blockte de stukken en naaide de naden dicht (bleh… ik vind dat Géén Leuk Werkje). Daarna moest er nog een brede boord langs de beide voorkanten en hals worden gebreid en was het klaar.
Er was wel een klein probleem met de pasvorm. De mouwkoppen waren nogal vierkant. Ik heb mijn patroon wel tien keer gecontroleerd, maar het moest echt zo. Daardoor ontstonden er toen het in elkaar was gezet rare bulten aan de voorkant en achterkant van de het armsgat. Uiteindelijk heb ik daar de naden weer losgehaald en de naad wat logischer rond laten lopen. Nu zitten er vier flapjes aan de binnenkant, aan weerszijden van mijn schouders. Maar die zitten me niet in de weg, ze zijn in ieder geval niet te zien. Ik ben erg blij met mijn vest! Hoewel hij nu een maand of wat in de kast mag, het is een warm kledingstuk.
