Alle zes collega’s die woensdag 15 maart samen aan een tafeltje zaten bij een na-het-werk borrel werden ziek. Ik ook. Hoesten, koorts, overal pijn, malaise. Gisteren – elf dagen later-  durfde ik weer naar de tuin, gelukkig was Echtgenoot Yep niet getroffen en had hij wel aardig wat getuinierd.

Ik rolde enigzins uitgeput van mijn fiets en ging op de grond zitten om tweehonderd erwtjes te zaaien. Daarna worstelde ik langdurig met een vogelnet dat over het erwtenklimrek moest worden bevestigd. Alle beesten die op onze tuin wonen houden van erwtjes, dus als we er zelf ook wat van willen eten moeten we dat net ophangen. Dat was in het geheel niet makkelijk, dus toen het eenmaal op zijn plaats zat vond ik het weer genoeg en ging naar huis. Het was bijzonder ergerlijk dat zo’n simpel klusje zo vermoeiend was, maar het was heerlijk buiten.