2 november 2015:

worsteling met de lockmachine

Ik dacht in het kader van de alles-kan-zelfgemaakt-worden gedachte even een paar oude handdoeken tot vaatdoekjes te verwerken. Ik vond dat buitengewoon deugdzaam en zuinig van mijzelf. Ik zocht vier vrolijke kleurtjes garen uit voor mijn lockmachine, zodat de inmiddels grauw gewassen handdoekenstof nog een beetje opgeleukt zou worden. Ik knipte vier vaatdoekjes uit elke handdoek, daarbij de slijtplekken en de verwassen sierranden vermijdend. En toen lockte ik de eerste twee doekjes af, waarna mijn lockmachine akelige geluiden ging maken. Er zat een schroefje los, dat ik met veel gemopper en gepruts weer vast kreeg, waarna bij de volgende naad met een spectaculaire klap een van de naalden krom boog. Ik telde tot tien, verwijderde de kromme naald en kreeg daarna de nieuwe met geen mogelijkheid meer op zijn plaats. Zucht. Je zou denken dat het zelf maken van vaatdoekjes van kapotte handdoeken zo ongelooflijk zuinig, verantwoord en deugdzaam is dat de kosmos je wel beloont… maar nee. Ik laat het maar even liggen tot de neiging om te gaan gooien met iets zwaars (een lockmachine of zo) weer over is.