Al jaren proberen we bloemkool te kweken. Maar het resultaat is vooral droevig. Bloemkool is lekker, dat vindt al het (on)gedierte ook… dus vonden we jaar na jaar alleen wat afgekloven bladnerven terug. De kooltent die we een paar weken terug over het koolveldje plaatsten moest al die liefhebbers tegenhouden… en dat deed hij. Van een afstandje zagen we verheugd dat alles onder de tent voorspoedig groeide.

Tot Echtgenoot Yep vorige week eens wat beter keek, en zag dat de grootste bloemkool al geoogst had moeten worden, hij was een dag of wat voorbij ideaal. En nummer twee ook. We zijn niet gewend aan bloemkool-die-lukt, we hadden helemaal geen rekening gehouden met het feit dat we ook op tijd moesten oogsten.

We hebben ze acuut geplukt. Gelukkig zijn er nog een paar bloemkolen waar we wel op tijd bij zijn. Ik heb de grootste schutbladeren omgeknakt en over de kool gelegd, als ze geen licht krijgen zullen ze minder snel in bloei gaan, hoop ik.

Vanavond eten we doorgeschotenbloemkoolsoep. Ik kan me niet voorstellen dat het acuut niet lekker meer is, als je het twee of drie dagen te laat plukt. En ik heb mijn favoriete kookboek van de plank gepakt om creatieve bloemkoolrecepten te zoeken, want de komende week oogsten we er nog drie…. wél op precies het goede moment.