Ik denk dat het de derde keer was dat we het lichtfestival in Gent bezochten. Aan één van de vorige keren had ik een nare herinnering; we stonden geruime tijd helemaal “vast” in een enorme mensenmassa die geen kant op kon. Er was duidelijk niet op zo’n grote opkomst gerekend! Deze keer heeft Gent het heel goed georganiseerd met shuttlebusjes vanaf parkeerplaatsen buiten de stad en met een eenrichtingverkeer-wandeltraject door brede straten. Hoewel er heel wat mensen waren was het nergens dringen. Er waren veel hosts, er was genoeg horeca en toiletgelegenheid. Fijn! Het was wel erg koud maar mooi helder weer.

Op de brandweerkazerne werd een film geprojecteerd over schattige robotjes die cuberdons  maakten in een fabriek. Er brak brand uit in de fabriek, waarop de echte brandweer met zwaailichten, een ladderwagen en een spuit de robotjes kwam redden en de “brand” te lijf ging. Leuk hoe de projectie en de realiteit samenwerkten.

Aan het einde van het album “dark side of the moon” zegt een stem: There is no dark side of the moon. In fact, it’s all dark. In Gent werd het tegendeel getoond. Dit was een prachtig object, ik denk wel het meest gefotografeerde.

De bloemen en takken op dit pand zijn een projectie. Mooi gedaan, vooral omdat het een vrij donker pand was. Dat schijnt moeilijker te zijn om als filmdoek te gebruiken.

Dit zijn niet twee voetballers die met lampjes behangen een penalty spelen, het zijn alleen maar lampjes. Knap gemaakt!

Deze draak was indrukwekkend. Ook hier stonden echte vlammenwerpers op het gebouw, gecombineerd met de video. Een echt vuurspuwende draak. Hij houdt verband met een draak op het Gentse Belfort. Natuurlijk was er véél meer, de piano van Mr. Beam was leuk en er was een metershoge vuurtornado in de stadshaven. (Alwéér vuur! Ik bespeur een thema.) Kortom, we genoten.