27 februari 2016:

Bladerdeeghapjes met kaas en ham

Een groot nadeel van mijn zelfmaakfundamentalisme is dat ik me het bijna kwalijk neem als ik een onderdeel van mijn menu kant-en-klaar aanschaf. Een zak gesneden sla bijvoorbeeld. In de winkel denk ik ach… lekker snel en makkelijk. Maar eenmaal aan het koken realiseer ik me dat het wassen en snijden van sla me maar een paar minuten gekost zou hebben. Vanavond geven we een feestje en er was vandaag weinig tijd. Voor zo’n feestje wil ik toch minstens taarten bakken. En minstens twee, liever drie borrelhapjes zelf maken. Ik bakte een klassieke appelkruimeltaart. En ik maakte een andere eeehh… dinges, waarover ik morgen uitgebreidere bekentenissen zal doen. Voor de borrelhapjes: toastjes met filet americain, een klein ringetje rode ui en een paar kappertjes, andere toastjes met een plakje brie, een halve pecannoot en een klein bolletje Luikse stroop. Gisteravond al maakte ik pittige gehaktballetjes in tomatensaus, en ook daarvoor nam ik de kortste weg: Ik kocht pittige chipolataworstjes, haalde die uit hun vel en sneed ze aan stukken. Elk stuk even rollen tot een balletje, bakken en in een kruidige tomatensaus-uit-een-pot nog even laten pruttelen: klaar. Ik wilde ook graag bladerdeeg-kaashapjes maken, waarvoor ik -geheel in stijl- kant en klaar diepvriesbladerdeeg gebruikte. Ik vulde ze met een klein stukje Taleggio gewikkeld in een reepje Parmaham. Ik koos voor deze soort kaas omdat die zijn vorm niet zou verliezen als je het bakt, maar daar had mijn Taleggio nog nooit van gehoord, een aantal “flapjes” liepen leeg tijdens het bakken. Maar die smaken nog steeds erg lekker.