14 en 15 februari

wie niet horen wil moet eehh… ruiken

Bij de rondleiding in de Hortus kwamen we ook langs een Gingko Biloba oftewel een Japanse notenboom. Een prachtige boom vind ik dat, al is het alleen omdat hij in de herfst als een van de laatste de blaadjes laat vallen en wekenlang met goudgeel blad staat te pronken. De gids vertelde dat de vrouwelijke Gingko bomen vruchtjes dragen waarvan de pit smakelijk én erg gezond is. Maar, zo zei hij, het vruchtvlees kan niet gegeten worden en is ook nogal onprettig spul. Toch wilden we er een paar meenemen… er lagen honderden van die vruchtjes op de grond. We raapten er een paar op, hup in een papiertje en in mijn tas ermee. Later die dag keken we allemaal eens besmuikt onder onze zolen, wat een rare stank… hadden we soms ergens in getrapt? nee, dus… dat waren die vruchtjes in mijn tas, die een akelig doordringende poeplucht verspreidden. Eenmaal thuis heb ik buiten mijn tas omgekeerd en alles dat wasbaar was gewassen. Gelukkig was de tas zélf ook wasbaar. De pitjes heb ik nog wel uit de vruchtjes gehaald, maar ik heb weinig zin meer om te proberen hoe ze smaken. Hoewel… als men bereid is die stank te doorstaan om de pitjes te bemachtigen moet het wel écht lekker en gezond zijn.