3 maart 2015:

Een naaipatroon van het Internet

Toen ik als tienjarig Lieseke van mijn moeder naaien leerde haalden wij onze patronen uit een tijdschrift. Daarin zat een patroonvel, met daarop een web van alle patroondelen van alle kledingstukken in het hele tijdschrift door elkaar afgedrukt, ieder patroon te herkennen aan zijn eigen stippellijntje. Dat legden we op een paar dekens met een vel patroonpapier er onder en liepen de gewenste patroondelen na met een raderwieltje. Daarna knipten we het patroondeel volgens de geraderde gaatjes uit het patroonpapier. Je kon ook patronen kopen, dan kreeg je een envelopje met een onrealistisch slanke dame in het betreffende kledingstuk er op getekend, daarin zat het patroon dat je dan alleen nog moest uitknippen. Op modevakschool leerde ik zélf patronen tekenen, op maat. Dat was praktisch maar een patroon tekenen is een hoop werk, ik doe het niet elke keer als ik een kledingstuk wil maken. Sterker nog, ik doe het bijna nooit. Ik heb een stuk of zes patronen die ik elke keer aanpas. De nieuwste ontwikkeling* is het downloadpatroon. Voor de wikkeljurk die ik graag wil maken heb ik er zo eentje gekocht, de nummer drie in de populaire-naaipatronen-toptien: McCalls M6884 (de hyperslanke tekeningen zijn weg, goddank).  Ik kreeg een downloadlink voor een PDF van 90 pagina’s, die ik allemaal heb uitgeprint. Daarna moeten ze in de juiste volgorde aan elkaar worden geplakt, precies met de daartoe aangebrachte nokjes op elkaar. Het bleek handig om dat op het raam te doen: Een grote lichtbak!

*natuurlijk is die ontwikkeling niet zó nieuw. Maar ik had er nog nooit van gehoord.