Echt meedoen aan de gebreide-kerstballen-hype doe ik niet. Ik ben helemaal niet zo’n kerstvierder en heb geen kerstboom. Ik beschouw kerst vooral als excuus om eens echt lekker te koken en mijn vriezer vol te pakken met heerlijkheden die in andere maanden van het jaar wat moeilijker verkrijgbaar zijn. Wel deed ik op Ravelry mee aan een gebreide kerstbal-ruil, verstuurde er eentje en ontving er nota bene twee terug. één met een racefiets erop, en een met vrolijke voorjaarsbloemetjes: Kerstballen naar mijn hart. Die hangen nu naast mijn monitor.

Wel maakte dat kerstballenboek en ook vriendin Corina me warm om eens een driedimensionaal breiwerk te proberen. Annita heeft een website vol gebreide knuffelbeesten, dus kocht ik een patroon bij haar en een paar bollen wol in een Londense breiwinkel en maakte een beer, genaamd Vera.

Dat was leuk om te doen en ik vind het resultaat lief genoeg om haar niet weg te geven. Overigens is deze beer ook niet erg geschikt als speelgoed: Ze is niet wasbaar.

In Juli breide ik een sjaal, ‘n zogenaamde oneindige sjaal waarbij de uiteinden aan elkaar zitten, die losjes twee keer rond mijn nek past. Drie keer rond lukt niet… en dus is het geen warme sjaal. Nu het winter wordt waait de wind tussen de twee lussen door, zeker omdat mijn winterjas een wat diepere V hals heeft een ijzige ervaring.

Ik had nog een paar bolletjes van de paarse wol en ik breide een col. De kabel erin komt overeen met de kabel op muts en wanten, Coco Chanel zou trots op me zijn geweest, zo modieus als ik nu door de winterkou flaneer. (ahum)