Ik grap weleens dat Bruce Springsteen mijn langstdurende liefde is. En daar zit een grond van waarheid in. Ik weet nog dat ik in de zomer van 1985, wazig van het slaaptekort dat mijn toen nog piepkleine dochter veroorzaakte, naar zijn videoclips op Sky tv zat te kijken. Dancing in the dark is best aansprekend als je om kwart over drie met een beslist-niet-slapend hummeltje op de bank zit. Good times. Inmiddels ben ik naar elf optredens van Bruce geweest, dezelfde dochter is een keer mee geweest. Het blijft aansprekend.

Vanavond zag ik Blinded by the light, over een jongen die geïnspireerd door de teksten van Bruce Springsteen zijn richting in het leven vindt. Fijne film! En fijne soundtrack! Het speelt in 1985 en de paar jaar erna, dat was goed getroffen. Nooit gedacht dat we ooit vertederd zouden glimlachen om een jongen met eyeliner, Robert Smith haar en metersbrede schoudervullingen.