Ik heb zelden of nooit snijbloemen in huis, maar op mijn werk staat altijd wel een vaas vol op tafel en een kleiner stukje op de toonbank, of soms een tijdje een bloeiende plant.
Vroeger werd er wekelijks een vers vaasje gebracht, maar tegenwoordig doen we dat zelf.
Ik moest het echt een beetje leren, het bloemschikken. Maar zo’n hoge glazen vaas maakt het wel makkelijker.
Dit is niet helemaal correct, ik kan natuurlijk geen vest maken in één dag. Ik begon op 27 november 2013 met het breien ervan, vanavond heb ik er de knopen op gezet en daarmee was het af. Het is dit patroon, met een paar kleine aanpassingen. Ik twijfel nog of ik er echt tevreden over ben. Over het garen was ik dat in ieder geval wel: Dat was wollmeise twin in de kleur “Heavy Metal”.
Afgezien van werk (gewoon) en een maaltijd (ook gewoon) maakte of deed ik niets dan lezen. Ik ben geheel in beslag genomen door Harry Quebert en zijn zaak. Ik ben op bladzijde 211, tot nu toe doet het me enigzins aan Twin Peaks denken.
toegevoegd op 8 maart: Ik heb het uit. Net als in Twin Peaks iets te veel houtjetouwtje plotwendingen. Ik ben ook bang dat Joel Dicker een groot conflict met zijn moeder heeft, alle moeders in het boek zijn vréselijk. Het gaat geen plaatsje in mijn boekenkast krijgen.
Ik reed mijn favoriete rondje. Ik heb er nog maar weinig aan gedaan dit jaar, dus ging het niet hard. Maar prettig is het wel. En de landschapskunst in de Wilhelminapolder doet het goed op een foto-met-fiets.
Omdat we zelf witlof “trekken” in de kelderkast (zie hier) hebben we er soms ineens veel van. Witlofblaadjes, in elk blaadje stukjes verbrokkelde blauwschimmelkaas en wat van de hazelnootjes die ik gisteren in gloeiendheet gesmolten suiker doopte en daarna op bakpapier krokant liet opdrogen. Ik verwarmde 20 gram rode-bessengelei tot het “gesmolten” was en roerde er 20 gram balsamico azijn door, voor de dressing.
Nouja, nog geen boom, maar dat kan het worden. Ik heb een paar mangopitten uitgekleed. Eén ervan heb geplant, water gegeven en bemoedigend toegesproken.
Vier grote uien, op de mandoline in ringen gesneden. Gebakken in wat olijfolie samen met een paar teentjes knoflook in plakjes, ondertussen omscheppend tot het hele zaakje bruin zag. Daarna een scheut ketjap erbij, anderhalve liter water en drie blokjes kippenbouillon. Peper, zout, plakje stokbrood, handje geraspte kaas. Fijn!
De bijpassende muts, dit is de tweede -gelukte- poging
En het voorgenomen slipje:
De babytruitjes zijn ook klaar. En de muts voor Dochter was in de vorige post al te bewonderen. Maar mijn versie van de aap Jacobus zal nooit het daglicht zien. Hij is uitgehaald. Ik kon er maar geen warme gevoelens voor krijgen, al die korte naaldjes van armen, benen en staart breien… nee. En hem alléén afmaken omdat ik hem in een rijtje met voornemens had gezet vond ik te dun als motivatie.
Om de moord op Jacobus goed te maken heb ik inmiddels een half vest gebreid (maar daar geen foto van) en ben ik begonnen aan dit poject:
Een quilt waarvoor ik elke maand een pakketje materiaal en (voor een beginner wel iets te summiere) werkbeschrijving. Abonnement via Klaziens Kreatie
Volgend jaar komen er vast weer nieuwe dingen te doen. Gelukkig 2014!
Na het uploaden van de voorgaande post heb ik niet stilgezeten.
Ondertussen ligt er een aap zonder ledematen en een slipje dat nog steeds bestaat uit vijf lapjes en een stukje elastiek. Naast een enorm borduurwerk. En ik heb me in een onbewaakt ogenblik hier op geabonneerd. Zoveel leuks te doen!
Je leest het goed. Nog anderhalve maand telt dit jaar, en toch heb ik er een goed voornemen voor.
Ik wil alles waar ik aan werk af hebben vóór de champagne plopt om twaalf uur ‘s nachts op 31 december.
Een kleine inventarisatie.
Zou het lukken? Dit hele lijstje, behalve het geborduurde Escher schilderij. Ik wil het allemaal graag uit de weg hebben om mijn tijd weer aan nieuwe dingen te wijden. Ik hou jullie op de hoogte.