Wat ik vandaag maakte: een salade
17 juli 2014:
Een maaltijdsalade met tuinbonen en geitenkaas 
Onze volkstuin en peulvruchten, het wil dit jaar niet combineren. Erwtjes en sperziebonen kwamen simpelweg niet boven de grond, de paar tuinbonen die níet bezweken onder de zwarte bonenluis wil ik eigenlijk niet meer opeten… Ze zien er niet zo lekker uit. Ik heb nog hoop dat de Fryske Waldbeantsjes voor wat oogst gaan zorgen. (Ik weet het, ze zijn enigszins verdwaald hier in Zeeland, maar de plantjes houden zich goed. Af en toe zeg ik iets in het Fries tegen ze, bijvoorbeeld: “Earrebarre!” en dat lijkt ze echt te helpen) De “oorlogstuin” bracht gelukkig wél een paar handen vol tuinbonen voort die feestelijk geconsumeerd zijn. In een salade met sla, tomaten en gedroogde tomaten, wat geitenkaas en gebakken spekjes. Een dressing van honing en mosterd en een handje gehakte dille, erbij wat krielaardappeltjes uit de oven. Zo lekker, je kunt alleen maar hopen dat we volgend jaar meer tuinbonen hebben!
Wat ik vandaag maakte: Sjalotjes schoon
16 juli 2014:
Twee en een halve kilo sjalotjes
Gisteren tijdens een vlugge trip naar de volkstuin haalde ik alle sjalotjes uit de grond en nam ze, inclusief aanhangend zand en knisperend droog loof mee naar huis, een emmer vol. Vanavond beoefende ik het bijna vergeten “bollen pellen” een klusje dat vroeger in Noord Holland een lucratief vakantiebaantje was als je nog te jong was voor een “echt” vakantiebaantje*. Nu ligt er twee en een halve kilo sjalotjes op de tuintafel als een kunstwerk van Richard Long om nog een dag of twee na te drogen, waarna ze koel en droog in de schuur worden opgeslagen. Later deze week is de knoflook aan de beurt.
*een echt vakantiebaantje betekende in Haarlem: Voor een uitzendbureau chocoladeletters inpakken aan de lopende band bij de Droste fabriek.
Wat ik vandaag maakte: Raapjes
29 juni 2014: Boterraapjes, gestoofd met honing en tijm. 
Voor ons huis hebben we het “oorlogstuin” project dit jaar voortgezet. Of eigenlijk heeft Echtgenoot Yep dat gedaan, ik heb me er niet veel mee bemoeid. Vandaag haalde hij een bos meiraapjes uit de grond. Bij nader inzien waren dat geen meiraapjes, (het is tenslotte al juni :-)) want meiraapjes zijn in het algemeen paars-wit. Die uit onze tuin bleken Gele Navets oftewel boterraapjes te zijn. Dat is niet erg want die zijn kennelijk óók historisch verantwoord. Ik vond toen ik er meer informatie over zocht zelfs een verhaal over Goethe, die deze raapjes per postkoets naar Weimar liet aanvoeren omdat hij ze zo lekker vond. 
Ik schilde ze en sneed ze in partjes, waarna ik ze stoofde met een beetje boter en een lepel honing. Daarna strooide ik er wat geroosterde hazelnoten en verse tijm over en complimenteerde tijdens het eten Echtgenoot Yep met het kweken van zoiets lekkers. Je snapt niet dat dit als groente ooit vergeten heeft kunnen zijn. Goethe was zo gek nog niet.
Wat ik vandaag maakte: werk
25 juni 2014:
Een drukke werkdag.
Het is gezellig druk in de winkel, veel mensen komen langs voor een praatje naar aanleiding van de naamsverandering. Na werktijd komt er niet veel meer uit mijn handen, dus. Een snelle maaltijd, even samen naar de tuin om kersen en frambozen te plukken.
Wat ik vandaag maakte: Frambozenjam
21 juni 2014:
Drie potjes frambozenjam
Het is frambozentijd. Het lukt niet elk jaar om van ons rijtje-van-acht struikjes een behoorlijke oogst te krijgen maar 2014 zal in onze geschiedenis als top-frambozenjaar worden bijgeschreven, wat een weelde!
Vandaag kwam er bijna een kilo mee naar huis, waarvan na enig gesnoep genoeg overbleef om drie potjes jam te koken. Ik kookte een paar dikke plakken citroen mee en ik gebruikte light-geleisuiker. Jam hoeft niet zo zoet te zijn.
Wat ik vandaag maakte 15/6
15 juni 2014:
De volkstuin aan kant
Van twaalf tot vijf was ik aan het schoffelen, hakken, harken, onkruid uittrekken en naar de compostbak brengen. De vaart waarmee dat onkruid uit de grond schiet is ongeloofwaardig. Kijk je een week niet naar je tuin om, kun je je erwtenplantjes niet meer terug vinden. Maar goed. De frambozen zijn rijp, en dat verhoogt het levensgeluk weer aanzienlijk. Een fazant is aan de eerste aardappel begonnen, te oordelen aan het restant dat hij/zij had laten liggen was het een heel behoorlijke pieper. Dat geeft moed.
Wat ik vandaag maakte 3/6
3 juni 2014:
Een maaltijd met asperges
Het is hoogseizoen voor de asperges: Elke dag komen er een paar uit de tuin. We zijn er soms net te laat bij om ze te oogsten, zodra het licht erbij komt verkleurt de punt. Nog een halve dag langer bovengronds en ze zijn oneetbaar, maar meestal betrappen we ze op tijd. We sparen ze een paar dagen op, in een vochtige theedoek in de koelkast, tot het een tweepersoons maaltijd is. Vaak gewoon traditioneel met ham en met nieuwe aardappeltjes (die moeten weer wel uit de winkel komen, in de tuin zijn ze nog druk aan het groeien) en met een gepocheerd eitje erbij.
Wat ik gisteren maakte 31/5
31 mei 2014:
Mij niet druk.
Om half vijf vertrokken we naar de volkstuin, met een maaltijd, twee flessen rosé en bij wijze van dessert wat lekkere kaasjes.
We stookten en passant het snoeiafval van de afgelopen maanden op
We zagen een zonsondergang
En fietsten daarna licht slingerend (zie: Rosé) langs de prachtig verlichte televisietoren naar huis.
Het leven is vurrukkulluk.
Wat ik vandaag maakte 29/5
29 mei 2014:
Een haakwerkje.
Vandaag klom Echtgenoot Yep meerdere malen in de stellage die rondom onze kersenboom is verrezen. Ik stond eronder, hield de trap vast, gaf de schroefboormachine aan en piepte benauwde waarschuwingen als het hele ding wat teveel bewoog onder dat geklauter.
Uiteindelijk zat het allemaal volgens plan in elkaar, en werd het vogelnet er overheen gedrapeerd. Voor zo’n groot bouwwerk is ons vogelnet eigenlijk wat aan de kleine kant, maar het haalde de grond precies. Geweldig. (en Echtgenoot Yep is een held)
Het is erg zielig als er tóch een vogel in de kersenkooi belandt en er niet meer uit kan, of zelfs verstrikt raakt in het net. Zorgvuldig dichtmaken aan de zijkanten en onderlangs dus. We sloten de zijkanten met wasknijpers en stukjes touw. Onderlangs legden we houten paaltjes waar ik, met een ooit per ongeluk gekochte klos tapijtwol die tot tuinbindtouw is gedegradeerd, het net aan vast vingerhaakte.
