Op mijn werk komt elke woensdag de bloemist een boeket in een vaas of een bloemstuk brengen, voor op tafel in de wachtruimte. Dan neemt ze het bloemwerk van de week ervoor -natuurlijk nog niet verlept- weer mee. Vaak zitten er wat zijdebloemen tussen, of een kaars, of glazen elementen, dus dat wordt dan opnieuw gebruikt in de bloemenwinkel. Maar de echte bloemen gaan gewoon weg. Zonde, maar begrijpelijk: de bloemist heeft niets aan bloemen van een week oud. Dus tegenwoordig haal ik op woensdagochtend de “natuurlijke” bloemen uit het bloemstuk en knutsel daar een kleiner boeketje van voor op tafel in onze personeelsruimte.

Zo kwam half oktober 2024 een amaryllisbol met 10 cm steel en een dikke knop uit een bloemstuk, waar de bloemist geen bestemming meer voor had. Ik nam de bol mee naar huis en zette hem in een schaaltje op de vensterbank. Kleindochter K kwam logeren en was wel benieuwd wat daar nu uit zou komen.

Eind oktober was ze weer thuis en appte ik deze foto aan haar vader, om de bloemen aan haar te laten zien. Maar dat was pas het begin. Na deze stengel met zes bloemen volgde er nog eentje met zes, en daarna nog eentje met vijf. Zeventien van die grote bloemen uit één bol! Het was prachtig. Diep onder de indruk besloten we te proberen de bol over te houden tot volgende herfst. Daarvoor zijn online goede handleidingen te vinden. De bol werd opgepot en op een koelere, lichte plaats gezet zodat hij bladeren kon vormen, waarmee hij dan de zomer door kan. Er kwam inderdaad een klein puntje blad, maar ook…

Nóg een stengel met vier bloemen. Verbazingwekkend. Ik heb even gezocht of er ergens een record beschreven is, maar niets gevonden. Dit is beslist een kampioensbol.