Articles from November 2016

Wat ik maakte: Kennis met Yacon

14 november 2016

een nieuw gewas uit de tuin.

161114yacunheel

Echtgenoot Yep ruimde in de volkstuin een hoekje leeg dat we dit jaar hebben ingezaaid met zogenaamde Tübinger mix. Een mengsel van bloemen die goed bij elkaar passen maar die ook allemaal erg gewild zijn bij bijen en hommels. Hij kwam ook een plant met een paar merkwaardige knollen tegen. Na enig kruinkrabben bedachten we -met het schaamrood op de kaken- dat we in die hoek óók een yacon plant hadden gezet. En daarna dus totaal vergeten. Vreemd! Want we kenden het totaal niet, je zou toch denken dat we dat met belangstelling zouden volgen. Niet dus. De plant heeft zich in de vergetelheid best weten te handhaven en zelfs een stuk of vier knollen geproduceerd. We hebben onze verontschuldigingen aangeboden en hem in een schep zand in een emmertje te overwinteren gezet in de schuur. Natuurlijk hebben we de knollen geproefd.

161114yacungesneden

Dat was wat saai. De “bite” is knapperig fris, iets tussen appel en radijs in, maar het smaakte eigenlijk naar niks. Andere tuinders roepen van peer en meloen, maar nee. Diezelfde andere tuinders hebben het ook over tien kilo knollen per plant… misschien moeten we er volgend jaar gewoon een beetje beter voor zorgen.

Wat ik maakte: peren in.

12 november 2016

Stoofpeertjes geweckt.

161112stoofpeertjes

De laatste dagen komt er een stortvloed aan negativiteit via allerlei media binnen. Het is moeilijk om níet somber te worden van het nieuws. Mijn eerste reactie hierop is een soort van escapisme denk ik: ik blijf thuis, ik naai en ik brei, ik weck stoofperen en maak pindakaas…ik sluit de wereld zoveel mogelijk buiten. Dat is struisvogelpolitiek en natuurlijk geen oplossing, bedacht ik tijdens het schillen van deze peertjes. Niet dat ik op de barricaden wil, maar positiviteit en goede bedoelingen uitdragen, dat kan ik best. Het zal de loop van de geschiedenis niet wijzigen, maar mijn gevoel over het leven -en misschien, wie weet, dat van iemand anders- wél. Dit zijn dus niet alleen lekkere gestoofde peertjes, vlak bij huis door ons zelf geplukt, maar ik kookte ook wat goede bedoelingen mee. Om bij een volgende sombere bui een potje open te trekken (of een glaasje limonade te nemen) en me de woorden van een grote wijsgeer te herinneren: “Everything will be alright in the end. And if it is not alright, it is not the end.”

 

Wat ik vandaag maakte: witlofsalade

11 november 2016:

een decoratief bijgerechtje

161111witlofsalade

Vanavond stond ovenrisotto met bloemkool en gruyere volgens een recept uit Home made-winter op het menu. Dat was erg lekker! En om te vieren dat eergisteren de jaarlijkse witlofwortels arriveerden een salade van witlof. Ik begon met een beetje suiker te smelten in een steelpan. Suiker smelten is altijd intrigerend om naar te kijken vind ik.  (Ik ben makkelijk te amuseren).  Toen de suiker goudbruin was roerde ik er een handje hazelnoten door die ik daarna los van elkaar op een bakpapiertje weer af liet koelen. Daarna haalde ik een struikje witlof uit elkaar en legde op elk blaadje een of twee van die gecaramelliseerde nootjes en een klein stukje belegen geitenkaas. De dressing bestaat uit gelijke delen balsamico en bessengelei, die ik eerst verwarmde tot het vloeibaar was.

Wat ik maakte: een babypyamaatje

10 november 2016

een overslagtruitje en een pofbroekje

161108babypyama

Het kleinkind-in-de-maak is inmiddels zo groot als een avocado. Om de zestiende week van haar/zijn bestaan te vieren maakte ik dit ensemble. Het patroon voor het overslagtruitje is zelf getekend, losjes gebaseerd op het patroon voor een rompertje dat ik eerder gebruikte.

Het broekje is, net als dat rompertje, een patroon van Lara Sanner. Eigenlijk zou dat van een gewoon katoentje gemaakt moeten worden, bij voorkeur met ruches langs de pijpjes. Schattig natuurlijk, maar ruches zijn niet zo toepasselijk als het een jongen is. Dus koos ik voor dit groene tricootje van precies de goede kleur. Het lapje dat ik had was net niet groot genoeg voor iets anders… het moest zo zijn.

161108pyamadetail

Het ziet er best professioneel uit. Natuurlijk had ik de juiste kleuren garen nog op de lockmachine laten zitten. Ik vind het zelf erg leuk geworden maar ik denk dat ik het nóg leuker vind als de baby er ook feitelijk in zit. 🙂

Wat ik vandaag maakte: Een broek korter

8 november 2016:

Een nieuwe spijkerbroek ingekort

161107broek

Al zolang als ik me kan herinneren moeten mijn broeken-uit-de-winkel korter worden gemaakt. Soms een belachelijk eind, soms maar een beetje… maar ik heb kennelijk nogal korte beentjes, vergeleken met de mode-standaard. Ha, ik pas helemáál niet in de mode standaard. Prima, ik had me voorgenomen zelf mijn spijkerbroeken te gaan maken, ik heb stof en patroon klaarliggen. Het plan is niet van tafel, maar ik had sneller een nieuwe broek nodig dan ik tijd er voor vrij maakte. Er is ook zoveel leuks te doen! Buiten dat bracht ik afgelopen week elk vrij moment nogal zielig op de bank door. Griep. Hoe dan ook ik kocht een nieuwe jeans en maakte hem korter. Ik weet nooit goed wat te doen met de afgeknipte stukjes, ik gooi ze meestal weg. Maar misschien had ik ze moeten bewaren. The Makery schreef een wedstrijd uit om iets geheel nieuws te maken van oude jeans. Geweldige creaties kwamen voorbij, maar de winnares was wel héél erg terecht. (Nee serieus. Scroll even door naar het eindresultaat. Geweldig.)

Waar wij waren: Parijs

30 oktober t/m 1 november 2016:

een paar dagen lichtstad

161030fontein
In Versailles waren een paar werken van Olafur Eliasson te zien. Onder andere in de tuin deze waterval, die, mits vanuit de juiste hoek bekeken, uit het niets lijkt te vallen.

We hadden heel doordacht vooraf toegangskaarten gekocht voor Versailles voor maandag. Meestal zijn dat rustige dagen in musea. Waar we geen rekening mee hielden is dat dinsdag 1 november een nationale feestdag is in Frankrijk en (bijna) iedereen de maandag erbij had genomen. Een zogenaamde “brugdag”. Dus was het druk. Er stond voor de ingang van Versailles een rij van een paar duizend mensen. Die in dezelfde rij door het kasteel werden geperst… waardoor er weinig gelegenheid tot rustig bekijken was. Overigens vind ik zulke dingen wel mooi, maar ze laten altijd de pracht en praal zien: Het bed van de koningin, de salon van de kroonprins… maar ik wil zo graag de keuken zien. Er woonden duizend tot drieduizend mensen. Wat aten ze? Hoe werd de was gedaan? (waarschijnlijk niet, toiletten waren er niet en baden was ook niet de gewoonte…) Dat wordt nooit getoond.

161031flv
Een dag later gingen we naar de Fondation Louis Vuitton,  het gebouw is door Daniel Buren van een leuk gekleurd ruitenpakje voorzien.
Van binnenuit gezien ook erg vrolijk. Maar we hadden geluk: De zon scheen.
Van binnenuit gezien ook erg vrolijk. Maar we hadden geluk: De zon scheen.

We stonden wéér in de rij voor Mexicaanse kunst in het Grand Palais, we zwierven door de stad en verdwaalden in Galeries Lafayette, we dronken dure cappuccino aan de oever van de Seine, we aten ongelooflijk lekker bij een vestiging van Bernard Loiseau. Het was een heerlijk weekeinde! Maar ik wil voorlopig nergens meer voor in de rij staan.