Alles kan zelf gemaakt worden
13 april 2014:
van alles plant- en zaaiklaar in de volkstuin.
Onder de appelboompjes hebben we dit jaar ons aardappelveldje gepland. De richels waarin de aardappelen straks gaan groeien zijn uitgemeten en voorzien van verse compost en luzerne-mestkorrels. Dat deed Yep en daar maakte ik een foto van. Ik zaaide sla, elders in de tuin en maakte bedden voor pastinaken en wortelen. Daarvan bleek het moeilijk een interessante foto te maken.
Niet iets wat ik vandaag maakte, maar een samenwerkingsverband waarvan zevenentwintig jaar geleden het resultaat geopenbaard werd. (En waar ik nog steeds erg blij mee ben)
Hartelijk gefeliciteerd, Mark!
11 april 2014:
Pakketjes met rundvlees
Eén keer in de zoveel tijd schaf ik een pakket rundvlees aan. Ik koop vlees van een koe (of zoals vandaag van een stier) die is opgegroeid bij de boer waar we uiteindelijk ook het vlees kopen. Het zijn in dit geval Hereford-runderen, die grazen langs het Veerse Meer. We mochten vandaag ook even rondkijken in de stal, waar een paar kalfjes van enkele dagen oud stonden, met hun moeders. En een paar stevige stieren, de rest van de dieren liep buiten in de wei. Eenmaal thuis pakten we alle negentien kilo biefstuk, gehakt, soepbeen, riblappen, braadworst, hamburger, rosbief en ossenstaart in pakjes in de vriezer. We kunnen weer een tijd vooruit. Het is fijn te weten waar ons eten vandaan komt en dat dit stiertje in een normaal, gezond tempo is opgegroeid, geen onnodige chemicaliën heeft toegediend gekregen, dat het lekker buiten liep in zijn eigen kudde en toen het geslacht werd niet het halve land door is gesleept.
10 april 2014:
Mij kwaad.
Geen foto.
Twee weken geleden werd een bejaard echtpaar overvallen op een parkeerplaats hier in Goes. De buit was klein, de fysieke schade ook. Maar sinds die dag durven ze nauwelijks de deur nog uit. Slapen gaat slecht en voordat ze gaan zitten om te eten gaat de buitendeur op slot. Voor hooguit een paar tientjes iemands levensgeluk afgepakt.
9 april 2014:
Een lekker broodje soldaat.
en avond brainstormen voor mijn werk ging gepaard met een werkelijk luxe broodjesmaaltijd. Het was in alle opzichten een inspirerende avond.
8 april 2014:
een foutje
Het grote voordeel van Blues, het kledingstuk dat ik aan het breien ben, is dat het zich makkelijk op de automatische piloot laat breien, alleen aan het begin en einde van elke naald moet ik er even naar kijken. Televisiebreiwerk en krantleesbreiwerk, ideaal voor multitasken. Het grote nadeel van diezelfde automatische piloot is dat een fout soms een tijd onopgemerkt blijft. Dan moet ik “ladderen” om het te herstellen. Het is inderdaad geen opvallende fout. Maar ik weet dat ik me er aan blijf ergeren als het eenmaal een kledingstuk is.
7 april 2014:
een mislukking
Het eerste proefmodel van het patroon dat ik vorige week tekende heeft van alles, maar geen pasvorm. Er is zoveel fout aan dat ik het niet gefotografeerd kreeg. Het zit te strak om de heupen, de armsgaten aan de voorkant wijken zo ver dat je moeiteloos tussen de jurk en mijzelf door kunt kijken, de zijnaden zitten aan de achterkant… het is bijna komisch. Ik geef niet op, van dit soort fouten leer je het meest. Die zullen niet meer in versie 2.0 te zien zijn. Wel een béétje jammer van dit katoentje dat al een jaar of wat in de kast lag. Ik denk niet dat ik er nog iets draagbaars van kan maken.
6 april 2014:
Pasta
Ik spaarde al jaren voor een state-of-the-art keukenmachien. Maar telkens kwam er een rekening voor een bril of iets dergelijks noodzakelijks mijn spaarvarkentje belagen voor ik het bedrag bij elkaar had. Op mijn verjaardag in februari gaf echtgenoot Yep mij een héél groot pak (van de Kookwinkel) en kon mijn spaarvarkentje met pensioen. Van de kinderen kreeg ik een pasta-rol-opzetstuk erbij. Nadat we eindelijk alle winkelpasta uit de kast op hadden maakte ik vandaag lasagne: per persoon 100 gram semola di grano duro* en een eitje. De machien maakte er pastadeeg van voor mij en rolde het daarna uit tot perfecte lasagnevellen.
*Semola di grano duro is chique italiaans voor fijn griesmeel van harde tarwe. Fancy kookwinkels verkopen allerlei prachtige verpakkingen er mee, met nóg chiquere benamingen. Ik koop het in een eenvoudige plastic zak bij de Turkse supermarkt, voor ongeveer een euro per kilo.5 april 2014:
Een patroon
In Berlijn kocht ik een prachtige lap stof. Ik wil er een jurk van maken, maar de patronen die ik in mijn archiefje heb zijn voor comfortabele kleren van soepele, rekbare stoffen. Dit moet een jurk met wat meer coupe worden, iets dat ik naar een receptie aan kan bijvoorbeeld. Dus vanavond heb ik mijn leerboek van de Rotterdamse Snijschool weer eens uit de kast gehaald en heb een zogenaamde grondopstelling getekend. Ik hoop volgende week eerst een proefmodel en daarna een voltooide jurk-op-maat te kunnen laten zien.
3 april 2014:
Twee mensen blij
Het gebeurt niet zo vaak dat een klant een kadootje meeneemt om te bedanken voor het simpele feit dat wij ons werk goed doen. (wat op zich vanzelfsprekend is, ik zou me niet prettig voelen als jantje-van-leien ) Vandaag kreeg ik een bos bloemen van een collega én een doosje chocolade van een klant en daar ben ik erg verguld mee.