Weekeindbezigheden

Na lang verzet -ik heb knutselgedoe genoeg in huis, en ook geen tijd voor nóg een liefhebberij erbij- kon ik aan een aanbieding in het uitverkopende hobbyhuis geen weerstand bieden. Ik kocht er een setje tangetjes:

En twee doosjes kralen en wat staaldraad om op te rijgen. Na een avondje had ik een heel stelletje stitchmarkers. Leuk om te doen, ik voelde me weer acht jaar oud.

 

Ook bakte ik als kado voor I. die vanmiddag een feest geeft twee worteltaarten. Recepten zijn overal te googlen, dus dat hoef ik niet meer toe te voegen. Ik vulde de taarten met een laag creamcheesefrosting, oftewel roomkaas vermengd met poedersuiker en citroen, en daarbovenop een laag mango-jam. Deze had ik zelfgekookt toen vorige week op de markt werkelijk enorme mango’s werden aangeboden, voor een spotprijs want ze waren tussen eetrijp en overrijp. Ik heb de taarten afgestreken met botercreme, daarna bekleed met wit fondant en versierd met marsepeinen worteltjes.

De narigheid van zo’n project is altijd dat je het eindproduct niet proeven kan tijdens het maken ervan. Alle losse onderdelen waren heerlijk, maar de combinatie, dat weet ik vanmiddag pas.

 

De Gezusters

Drie weken geleden deden ze, twintig weken oud, hun intrede in ons huishouden. Meer precies in de tuin, waar een prachtig verblijf voor ze klaar stond.

Echtgenoot Yep heeft dit luxe onderkomen voor ze gebouwd, gedurende de winter. De Gezusters zijn zwartkoperkleurige Marans kippen.

Aanvankelijk waren ze wat schrikachtig,  maar het duurde niet lang voor ze ontdekten dat ‘t best gezellig is hier. Dat er lekkere bruine boterhammen kwamen, elke dag. En grasjes, en spinnetjes om achterna te rennen… en genoeg knabbelkorreltjes in de voerbak. Ze babbelen genoeglijk samen, slapen liefst op een stapeltje zo dicht mogelijk bij elkaar, maar ze vechten om een broodkorstje dat de veren eraf vliegen.

Vandaag heeft één van de drie -we weten natuurlijk niet welke- haar eerste eitje gelegd. ‘t Is nog maar een klein eitje. Maar leuk is het wel!