Keuken

Paddenstoelenkwekerij

Veel voedselproducenten raken door de Coronacrisis hun producten niet kwijt en zoeken andere afzetmogelijkheden. Zo kochten we bij een boer hier in de buurt 15 kilo frietaardappelen. Ook zag ik een advertentie van een paddenstoelenkweker die al heel wat baaltjes substraat (paddenstoelenvoedingsbodem) had geënt. De paddenstoelen, shii take in dit geval, waren daarbinnen begonnen te groeien en zouden daar niet zo makkelijk meer mee stoppen. Maar zonder horeca waren er geen afnemers voor de opbrengst ervan. Of we misschien zo’n baaltje wilden adopteren en zelf, thuis, smakelijke shii take wilden laten groeien.

Ik vind zulke projecten altijd echt leuk en paddenstoelen heerlijk, dus bestelde ik er twee. Ik pakte er eentje mooi in en plaatste hem voor K:)dootjes voordeur, belde aan en rende hard weg. Ze was namelijk net jarig geweest en de RIVM richtlijnen bepalen hoe dicht we bij elkaar komen op het moment.

De andere kreeg een behuizing volgens voorschrift -in een kistje met plastic tentje- in onze keuken en werd twee keer daags beneveld met de plantenspuit.

Na enkele dagen, jahoor, plukten we een prachtige paddenstoel. De eerste! Van wat er een hele hoop zouden worden! Ik sneed hem in acht plakjes en deelde die eerlijk met Echtgenoot Yep bij een biefstuk. Heerlijk!

Daarna groeiden er nog twee. En daar bleef het bij. K:)dootje mocht zelfs helemaal geen paddenstoel oogsten. (Ik geef echt goeie verjaardagscadeaus!) Geen idee wat er mis was. We hebben ons netjes aan de regels gehouden, wat betreft de huisvesting, temperatuur, vocht en licht. Jammer hoor.

Alles moet op

Een bijverschijnsel van geen Covid19 is opruimwoede. Hoewel ik me niet met een aanhanger vol spullen in de wekenlange file voor de gemeentelijke milieustraat heb gevoegd ben ik er toch wel door getroffen; de keuken is stevig aangepakt. En dan kom je dingen tegen… deze appelstukjes bijvoorbeeld

Het recept voor de inmaak was van Diana. Het was niet de bedoeling het zo lang te bewaren, maar het is een goed recept want de inhoud van de potten was nog prima. Ook vond ik nog een zakje kruidnootjes. Van november denk ik. *schaam* Ook die waren nog prima, maar niet erg knapperig meer. Eten weggooien doen we niet graag, dus draaide ik ze in de keukenmachine tot kruimels.

Samen met verse eieren, meel, boter en nog wat suiker werd het een heerlijke appeltaart.

Ik voel me helemaal deugdzaam dat ik zulk nuttig gebruik heb weten te vinden voor dit keukenkastbezinksel…. en de Echtgenoot klaagt niet.

Restverwerking

Herstellende van een griep (nee, niks aan de hand, een gewoon buikgriepje) ruimde ik eens wat kasten in de keuken op. En de vriezer. Want als alles gaat zoals we hopen hebben we over enkele maanden weer nieuwe oogst te verwerken.

Ik vond wat soepgroenten, een restje shakshuka en drie kleine stukjes vis, verschillende soorten. Er was nog een maaltje tuinbonen en in de koelkast lagen vijf kleine preitjes, want het veldje waar ze stonden heeft Yep vorige week opgeruimd. Dus gisteren vierden we het feit dat ik weer gewoon eten kan met vissoep en croutons met tuinbonen-puree, naar recept van Ottolengi. Heerlijk was het! De volgende keer maak ik de croutons ook zelf, gisteren waren de kippen al aan het oude brood begonnen voor ik dat bedacht.

En omdat ik toch lekker bezig was -en alle ingrediënten in huis had- maakte ik ook koekjes snoepjes, ik gebruikte dit recept

Een goed idee

Diana van de Mooie Moestuin postte over “suppengewürz”. Ik had het eens als een soort van bouillonpoeder gezien op een beurs, bij een stand die ook appelchips verkocht, en gedroogde kruiden en fruit van allerlei soort. Wat een goed idee, dacht ik toen. Maar wel bewerkelijk, alle kruiden en groenten drogen, fijnmalen tot poeder en daar dan een uitgebalanceerd mengsel van maken. Maar Diana maalt gewoon verse ingrediënten tot een pasta, voegt genoeg zout toe dat het geconserveerd is (14%) en stopt het in een potje. Dat is een nóg beter idee, dan kun je gaandeweg het proces proeven en er nog het een of ander aan wijzigen.

Ik had worteltjes, selderij, peterselie, kervel, sjalotten en venkelblad. En een paar teentjes zwarte knoflook en de geraspte schil van een citroen. Ik draaide het tot pasta en het smaakte fris en kruidig. Daarna mengde ik het zout erdoor en verpakte de zaak. Bij de eerstvolgende gelegenheid als ik bij het koken normaliter een bouillonblokje gepakt zou hebben ga ik een lepeltje suppengewürz toevoegen. Weer iets dat zelf gemaakt kan worden.

In de soep

Van de volkstuin komen nogal wat winterwortelen. Je kunt ze goed bewaren, maar een deel ervan verwerkte ik meteen

Ik sneed ze in stukjes, ik deed hetzelfde met een gekochte bloemkool en wat prei. Een bosje selderij, peterselie en geheim ingrediënt kervel hakte ik met de keukenmachine fijn. Ik mengde de heleboel in een grote kom en vulde zes zakjes met heerlijk kruidig geurende soepgroente. Lekker voor de winter!

Londen

Omdat we het werk van Olafur Eliasson erg bewonderen gingen we naar Londen om de tentoonstelling in Tate Modern te zien. De Eurostar tunneltrein maakt het prettig bereikbaar.

En tja, als je dan toch in Londen bent… We wandelden over de Tower Bridge, we gingen naar V&A waar ik geweldige Mary Quant oorbellen kocht. We lunchten bij Ottolenghi en keken rond op de Affordable Art Fair.

Maar de tentoonstelling was het hoogtepunt. Deze foto maakte Yep ongeveer halverwege een tunnel van een kleine 40 meter, waarin dichte, ietwat zoet smakende mist was gemaakt. Je kon maar heel weinig zien, maar de mist had elke paar stappen een andere, intense kleur. Het was prachtig. Ook was de kantine van Studio Olafur Eliasson in het museum gezet. De kok, het menu, de meubelen en het servies, je kon lunchen zoals de (100!) medewerkers dat ook doen. Dat was ook al erg leuk, en leerzaam. Het werk van Olafur Eliasson heeft vaak betrekking op zorgen over het klimaat, dus de lunch was zo duurzaam mogelijk. We kregen de menukaart mee, ik ga beslist proberen de worteldip na te maken. Erg inspirerend!

Feestelijk!

Vroeger waren bonen groen en wortels oranje. Ik weet dat nog. Dat is tegenwoordig wel anders.

De driekleurige spercieboontjes van de nieuwe tuin leken wel confetti, toen ik ze in ruitjes had gesneden. Na het koken zijn ze allemaal groen, dat is wel een beetje jammer. Er zijn ook lange gele “spek”bonen, rood-wit gevlekte kievitsbonen, bruin-zwart gevlekte peregionbonen, witte cocos de paimpol, knalgroene edamame, gele Fryske waldbeantsjes en zowaar, gewone groene snijbonen.

De quinoa is inmiddels uitgebloeid. De bloemetjes zelf zijn héél klein en wit, nauwelijks te zien. Maar de zaadpluimen verkleuren van geel naar rood, ze zijn prachtig.

Dit jaar gaat het helemaal niet lekker in onze kas, we hebben nauwelijks tomaten. Maar onze tuinbuurman ging op reis en vroeg of wij tijdens zijn afwezigheid voor zijn kas wilden zorgen.

Eén van zijn tomatenplanten maakt prachtige groengevlekte vruchten…

Die van binnen ook groen zijn als de tomaat rijp is. Wat een pracht! Ik bewaar de zaadjes, eens kijken of ik die volgend jaar ook kweken kan.

Seizoensarbeid

Het is hoogzomer, er komt van alles van de tuin.

Wat een heerlijkheid. Maar ook een hoop te doen om alles te verwerken. Zulke beschaafde hoeveelheden als op deze foto hebben we niet vaak.

Niet alleen de bloemkolen lukten geweldig goed, onder de koolklamboe groeiden ook een stuk of zes grote witte kolen. En ja, wat doe je met witte kool… ik maakte een aantal potjes atjar, maar dat zet geen zoden aan de dijk. Ik denk niet dat ze houdbaar zijn tot november, als het tijd is om volgens de traditie de zuurkoolpot te vullen. En waarom zou je ook wachten?

Vanavond sneden we zes kilo kool klein en pakten het met zout en jeneverbessen in de zuurkoolpot. Zuurkool is vast in september ook lekker.

Deze post draag ik op aan Jeroen, zuurkool-connaisseur

Schrompeltomaatjes*

Met het oog op te verwachten Enorme Oogsten kocht ik een Excalibur voedseldroger. Een tweedehandse, niet te grote, want ik wil het voedseldrogen eerst eens een seizoen in alle rust proberen. Hoewel het me een ideale oplossing lijkt om de tuinopbrengst te bewaren. Je kunt appels drogen, champignons en groene kruiden. Je kunt rozijnen maken van je eigen druiven (we hebben die niet, maar toch…) je kunt je eigen groentebouillonpoeder maken en paprika- of chilipoeder is ook een mogelijkheid. Dat klinkt toch leuk! vooral gedroogde tomaten vond ik een aantrekkelijke gedachte dus toen het apparaat eenmaal gearriveerd was voerde ik een eerste test uit met mini roma tomaatjes. Uit de winkel natuurlijk.

Ik sneed ze doormidden en bestrooide ze met een klein beetje zout en wat verkruimelde tijmblaadjes, legde ze op de trays en zette het droogmachien aan.

Het duurde wel een uur of 10 voor ik ze droog genoeg vond. Maar zo’n droogapparaat gebruikt niet erg veel stroom, onze zonnepanelen zullen dat in het oogstseizoen probleemloos kunnen bijhouden. En het resultaat is werkelijk heerlijk.

*echtgenoot Yep verzon de term schrompelen als het om voedseldrogen gaat. Hulde! Die houden we er in.

Nog meer baksel

Ik ben al een hele tijd op zoek naar een goed Nederlands woord voor “tray bake.” Een gerecht waarbij je alle ingrediënten samen (maar niet noodzakelijk tegelijk) op een bakplaat in de oven bereidt. Heerlijke combinaties kun je zo maken!

En het ziet er vaak ook schilderachtig uit. Vanavond aten we een slanke variant. Zoete aardappel, drie kleuren wortel en rode ui gehusseld met wat olijfolie, zout, peper en tijm. Na iets meer dan een half uur in de oven op 190 graden was het gaar en brokkelde ik er nog wat geitenkaas over. En een dressing van citroensap, mosterd, een lepel maplesyrup en kappertjes. Heel gek, twintig minuten later was het helemaal verdwenen.