Voor echte marmelade heb je een speciaal soort sinaasappels nodig, de zogenaamde Sevilla-sinaasappels. Die zijn rauw oneetbaar bitter. Ze worden niet, zoals “gewone” sinaasappelen, voorzien van een laagje conserverende was wat ze ook nog minder goed houdbaar maakt. Elk jaar in januari en februari zijn ze verkrijgbaar. Hoewel, niet makkelijk verkrijgbaar. Ik kocht de mijne -vrij laat, dit jaar- bij De Grote Verleiding. Marmelade maken is even werk maar ik vind al die smalle reepjes van de schil snijden wel prettig zen. En het huis ruikt dagenlang heerlijk naar sinaasappel. Met de vijf potjes die ik volgens dit recept kookte kunnen we weer een jaar vooruit.
mijn eigen foto was niet presentabel, dus heb ik deze van Mary Berry’s website gegapt.
Bij een stukje gebakken vis aten we deze gratin van venkel, ui en aardappel. Lekker! Ik weet niet hoe de Engelse keuken aan haar slechte reputatie komt, maar het is niet als gevolg van dit recept.
Yeps favoriete toetje. Met vanille en wat kardemom en mislukte jam een heel lekker dessertsausje dat ik elke zomer maak als ik toch ook jam aan het koken ben.
Licht roze terwijl ik ze donkerroze wilde, lang niet allemaal precies dezelfde vorm en grootte, maar toch. Volgens de regelen der kunst gebakken macarons, met een vulling van ganache en rodebessengelei. Dat was een leuke manier om een vrije middag zoek te maken.
Natuurlijk kon ik geen dagen wachten om het gisteren gemaakte bladerdeeg te proberen. Ik verwerkte het vanmorgen in een heel aantal hartige taartjes met een vulling van gerookte kip, geitenkaas en dille, geïnspireerd op een recept uit “Home Made” van Yvette van Boven en van het restje maakte ik palmiers, volgens een recept van -alweer- chocolate and zucchini’s Clothilde. De taartjes zien er prachtig uit maar die heb ik nog niet geproefd, de koekjes zijn -met hulp van echtgenoot Yep- al op. Prima bladerdeeg!
Bladerdeeg heeft de reputatie dat het buitengewoon lastig is om zelf te maken. Eindeloos uitrollen, boter ertussen vouwen en uitrollen en draaien, gevolgd door weer een tijd koelen. Die reputatie van “moeilijk”, samen met de obscene hoeveelheid boter weerhield me ervan het zelf eens te maken. (Hoewel ik natuurlijk wel de diepgevroren, kant en klare variant gebruikte, waarbij de minstens even obscene hoeveelheid boter in het geheel geen argument was)
Op de bijzonder inspirerende website “chocolate and zucchini” verscheen een recept voor bladerdeeg dat in minder dan een kwartier gemaakt kan worden, met de naam “Rough Puff (spreek uit Ruf Puf). Dat heb ik gevolgd en het lijkt gelukt. Dat weet ik pas zeker als ik er iets van gebakken heb, maar dat doe ik op een andere dag.
Omdat we zelf witlof “trekken” in de kelderkast (zie hier) hebben we er soms ineens veel van. Witlofblaadjes, in elk blaadje stukjes verbrokkelde blauwschimmelkaas en wat van de hazelnootjes die ik gisteren in gloeiendheet gesmolten suiker doopte en daarna op bakpapier krokant liet opdrogen. Ik verwarmde 20 gram rode-bessengelei tot het “gesmolten” was en roerde er 20 gram balsamico azijn door, voor de dressing.
Vier grote uien, op de mandoline in ringen gesneden. Gebakken in wat olijfolie samen met een paar teentjes knoflook in plakjes, ondertussen omscheppend tot het hele zaakje bruin zag. Daarna een scheut ketjap erbij, anderhalve liter water en drie blokjes kippenbouillon. Peper, zout, plakje stokbrood, handje geraspte kaas. Fijn!
Kijk! Zelfgemaakte muesli. Of eigenlijk lijkt het meer op cruesli. In de Engelssprekende landen heet het Granola, maar dat klinkt wel érg gezond.
Schoondochter J. gaf me het recept, en sindsdien heb ik elke week het muesliblik gevuld met eigen productie, wat maar nét toereikend is voor ons tweetjes. Het is zó lekker dat ik niet snap dat ik me jaren tevreden heb gesteld met de grootgrutterversie uit de winkel. (Echtgenoot Yep deelt deze mening, zegt hij)
Nadat ik er mee begonnen was trof ik ongeveer hetzelfde recept in Elle Eten.
Het basisrecept:
180 gram havermout (geen brinta of de gemalen maar echte grote vlokken van bijv ekoplaza)
40 gram geraspte kokos of kokossnippers
60 gram honing
40 gram boter
Snufje zout
100 gram ongezouten, ongeroosterde noten, bijvoorbeeld hazelnoten, amandelen, pecans of walnoten
Gedroogd fruit bijvoorbeeld rozijnen, banenenchips, dadels, cranberries.
Verwarm de oven voor op 170°c. Hak de noten grof. Smelt de boter met de honing in een pannetje. Meng de gesmolten honing-boter grondig met de havermout, kokos en noten zodat alles een gelijke coating heeft. Stort de muesli op een met bakpapier beklede bakplaat en bak 40 minuten in de oven bij 170°c, roer de muesli regelmatig door zodat deze helemaal goudbruin wordt. Laat het afkoelen en meng het gedroogde fruit erdoor. In een afgesloten pot is het zeker 2 weken houdbaar, maar meestal al voor die tijd op.
Er kan een snuif gemberpoeder door het honingmengsel worden gemengd. Of kardemom. Of kaneel. Je kunt variëren en uitbreiden met allerlei ingrediënten, maple syrup in plaats van honing. Of bruine suiker. Sesamzaadjes er door. Pijnboompitjes of pistachenoten.
