Alles kan zelf gemaakt worden
2 mei 2014:
Nasi
De beste vondsten qua eten zijn vaak het gevolg van schaarste. Necessity is the mother of invention, in goed Engels. Nasi is wat mij betreft het beste voorbeeld daarvan. Restje rijst, wat kruiden, de groenten die je toevallig nog hebt liggen of een stukje vleeswaar of een ei. Of allemaal. Binnen een kwartier op tafel, en echt áltijd lekker.
27 april 2014:
Kip in zoutdeeg
In de oertijd pakte men vers gevangen gevogelte in een laag klei en gooide dat op het vuur voor een uurtje of wat. Was de klei hardgebakken was de kip gaar en werd met een steen de verpakking stukgeslagen, die dan met veren en al van het hoofdgerecht af kwam. Aan tafel! Buitengewoon praktische bereidingswijze lijkt me. Tegenwoordig koop je gevogelte in de winkel, en dan zijn de veren er al af. Maar ik denk dat kip in een zoutkorst in de buurt komt van hoe zoiets gesmaakt zou kunnen hebben. Het zoutdeeg maak ik van 250 gram keukenzout en 250 gram grof zout en 500 gram bloem en 320 gram water. Bij wijze van culinair imponeergedrag gooi ik er ook nog een handje gedroogde rozemarijn bij. De rozemarijn ruikt heerlijk tijdens het bakken, maar ik geloof niet dat het te proeven is in het resultaat. Hoe dan ook, dit mengsel kneed ik laat ik mijn machine kneden tot het een soepel deegje is, dat ik een half uurtje in de koelkast laat liggen. Ondertussen kruid ik de kip met peper en paprikapoeder, (geen zout!) en stop er een uitje in, of een halve citroen, of een paar takjes verse rozemarijn. Daarna rol ik een derde van het deeg uit tot iets groter dan de kip, ik leg het op een bakblik en de kip er op. Dan rol ik de rest van het deeg uit tot het over de kip heen past. De randjes van het deeg moeten goed op elkaar vastgedrukt zodat de kip geheel is ingepakt, het overtollige deeg kan rondom weggesneden. Twee uur in de oven op een graad of 200, half uurtje laten bijkomen, voorzichtig opensnijden (het zoutdeeg is erg hard geworden) en de lekkerste kip sinds mensenheugenis eten.
24 april 2014:
Een soort van borsjt
Waarschijnlijk zou een Rus dit brouwsel niet herkennen als de Nationale Trots van zijn Vaderland. Het is restverwerking, ik maakte de soep van een gefruit uitje en een rest gekookte bieten. Wat plakjes krokant gebakken cervelaatworst, een lepel zure room en wat gehakte peterselie erover gestrooid, een paar sneetjes volkorenstokbrood en een schaaltje aardappelsalade (ook al gemaakt van een restje gekookte aardappelen) ernaast. Zo lijkt een kliekjesmaaltje toch heel wat.
23 april 2014:
Rabarbertaart
800 gram rabarber in stukjes van 1 cm, bestrooien met custardpoeder en vanillesuiker. Beslag maken: 200 gram boter, 200 suiker door elkaar roeren met de mixer, vier eieren er een voor een doorkloppen, 22o gram zelfrijzend bakmeel erdoor. In een ingevette springvorm, rabarber er bovenop, in de oven op 165 graden voor een uur, of misschien langer, tot een prikker er schoon weer uitkomt.
21 april 2014:
Falafel
Falafel is in Nederland niet erg populair als snack, het is hier in Goes al helemaal niet verkrijgbaar. Ik vind het erg lekker, hoewel vaak wat vet door het frituren. Toen ik dus ontdekte dat het ook in de oven gebakken kan worden wilde ik dat graag proberen. Het resultaat is lekker, maar wat te korrelig naar mijn smaak, en aan de droge kant. Misschien moeten de kikkererwten wat langer weken, ik heb ze maar een uur of twaalf onder water laten staan. Of misschien moet er een eitje door het mengsel. Ik experimenteer er nog wel een tijdje mee door, ze zijn prima in te vriezen en snel ontdooid in geval van plotse trek. En, niet onbelangrijk, het kost maar een paar euro aan ingrediënten om er minstens 40 te maken.
19 april 2014:
Ossenstaartsoep
Bij het vlees dat ik vorige week kocht zat ook een staart. Ik kreeg hem gevild en in stukken gehakt mee, gelukkig. Van een ossenstaart weet ik niets anders te maken dan soep. Ik ontdekte een website die alléén maar gaat over ossenstaartsoep, maar besloot uiteindelijk dit recept te volgen. Tot mijn genoegen scheen de zon, de stroom voor urenlang een pan in de oven op een graad of 100 werd grotendeels door onze zonnepanelen geleverd. Aan het einde van de middag viel het vlees bijna vanzelf van de botjes.
11 april 2014:
Pakketjes met rundvlees
Eén keer in de zoveel tijd schaf ik een pakket rundvlees aan. Ik koop vlees van een koe (of zoals vandaag van een stier) die is opgegroeid bij de boer waar we uiteindelijk ook het vlees kopen. Het zijn in dit geval Hereford-runderen, die grazen langs het Veerse Meer. We mochten vandaag ook even rondkijken in de stal, waar een paar kalfjes van enkele dagen oud stonden, met hun moeders. En een paar stevige stieren, de rest van de dieren liep buiten in de wei. Eenmaal thuis pakten we alle negentien kilo biefstuk, gehakt, soepbeen, riblappen, braadworst, hamburger, rosbief en ossenstaart in pakjes in de vriezer. We kunnen weer een tijd vooruit. Het is fijn te weten waar ons eten vandaan komt en dat dit stiertje in een normaal, gezond tempo is opgegroeid, geen onnodige chemicaliën heeft toegediend gekregen, dat het lekker buiten liep in zijn eigen kudde en toen het geslacht werd niet het halve land door is gesleept.
6 april 2014:
Pasta
Ik spaarde al jaren voor een state-of-the-art keukenmachien. Maar telkens kwam er een rekening voor een bril of iets dergelijks noodzakelijks mijn spaarvarkentje belagen voor ik het bedrag bij elkaar had. Op mijn verjaardag in februari gaf echtgenoot Yep mij een héél groot pak (van de Kookwinkel) en kon mijn spaarvarkentje met pensioen. Van de kinderen kreeg ik een pasta-rol-opzetstuk erbij. Nadat we eindelijk alle winkelpasta uit de kast op hadden maakte ik vandaag lasagne: per persoon 100 gram semola di grano duro* en een eitje. De machien maakte er pastadeeg van voor mij en rolde het daarna uit tot perfecte lasagnevellen.
*Semola di grano duro is chique italiaans voor fijn griesmeel van harde tarwe. Fancy kookwinkels verkopen allerlei prachtige verpakkingen er mee, met nóg chiquere benamingen. Ik koop het in een eenvoudige plastic zak bij de Turkse supermarkt, voor ongeveer een euro per kilo.30 maart 2014
Clafoutis
En klassiek Frans toetje, maar met een bijzonder ingrediënt: kastanjemeel. Ik kreeg ooit een pakje ervan cadeau maar wist niet goed wat ik er mee moest. Clafoutis dus. Hierin zitten de laatste kersen van de oogst van vorig jaar, gelukkig zit onze kersenboom alweer vol met nieuwe knoppen.
28 maart 2014:
Guacamole
Twee avocado’s, een kwart komkommer fijn geraspt en uitgelekt, een stevige lepel zure room, (chili)peper, zout, beetje knoflook. Hak, prak, en dip. Met tortillachips.