in beweging

Wat te doen op vakantie

Om maar zoveel mogelijk van mijn lijstje af te kunnen strepen nam ik vier breiwerken mee op vakantie; twee sokken en twee sjaals.

Naald gebroken.

Ik begon met een sok, maar brak op de eerste dag een naald. Ik kan wel sokken breien op vier naalden, maar prettig vind ik het niet. We verwachtten wel een winkel te vinden waar men breinaalden verkocht, dus zette ik de sokken even opzij. We vonden inderdaad twee winkels, maar bij beide waren juist de sokkennaalden op.

Uitgehaald

Ik pakte het groen-groene sjaaltje op. Maar daar was ik niet zo tevreden over, bij nader inzien: de ene zijkant was strakker dan de andere, waardoor de hele zaak scheef werd. Hm. Ik haalde het uit en breide vervolgens niet meer. Ik herhaal: Ik breide niet meer. Het glitterproject was mee, maar daar kon ik helemaal geen gevoelens voor opbrengen, waarop K:)dootje aanbood het project te adopteren. Zo kom je ook van je to-do lijstje af.

route aanwijzing GR 51: rechtsaf.

Wat deed ik dan wel? Ik wandelde. Want in Frankrijk kunnen ze dat goed, wandelroutes uitzetten. Prima bewegwijzerd, met afwisseling in uitzichten en terrein (en met hellingen… oef!).

Het was heerlijk.

Regen

Voor het eerst sinds we deze tent hebben (vier jaar nu) regent het tijdens de vakantie. En niet zo’n beetje. Meestal is het wel gezellig om in je warme slaapzak naar het tikken op de tent te liggen luisteren maar gisternacht was het een uur of wat onmogelijk om door het getrommel op het dak heen te slapen. Wel bleef alles prima droog binnen, dus de tent werkt naar behoren.

We kamperen op dezelfde plek als vorig jaar, met uitzicht op een rivier die samen met een groot terrein aan de overkant het natuurgebied Val d’Allier vormt. Zo’n stevige regenbui doet verbazingwekkende dingen met de rivier. Complete boomstammen die hoog en droog op de oever lagen, drijven nu met een vaartje weg; alle grind-eilandjes zijn overspoeld. Maandag waadde Echtgenoot Yep naar de overkant en bezocht de beverratten die daar wonen. Hij struikelde ook bijna over een reekalfje dat braaf deed wat zijn moeder hem opdroeg: Blijf hier stil liggen tot ik terug ben. Maar zo’n groot rondstappend mens werd hem toch te spannend, hij ging er na wat twijfelen vandoor. Gelukkig zag Echtgenoot Yep -gewaarschuwd mens inmiddels- hem later weer op dezelfde plek liggen. Ik was tijdens de oversteek onderuit gegaan, toen stroomde het ook al hard en ik ben een stuk kleiner dan Yep. Met een paar blauwe plekken en een deukje in mijn ego ging ik terug naar de tent. Maar dat was vóór de regen, nu kan niemand meer naar de overkant waden.

Krokusjes

We zijn in Frankrijk en vandaag bezochten we het dorpje Charroux. Er was veel te zien, een heel aantal gebouwen dateerde uit de twaalfde eeuw. En van die charmante straatjes waar ik héél goed moest opletten waar ik mijn voeten zette… de bestrating bestond uit nogal ongelijke keien. We troffen een winkeltje waar alleen maar -lokaal geteelde- saffraan wordt verkocht. Natuurlijk kochten we er wat, behalve een halve gram van het kostbare goedje namen we ook 12 bolletjes (eh, KROKUSbolletjes natuurlijk) mee om in Goes ook eens te proberen saffraankrokussen te verbouwen. De saffraanverkoopster gaf ons een uitgebreide handleiding. Wat een leuke winkel! Met voor de deur een vlinderstruik de deed wat hij moest doen. 

Schotland en Ierland

We gingen een weekje weg. Naar lieve vrienden die in Ierland wonen, vlak bij Dublin. Maar ze hebben ook een vakantiehuisje in de bossen in Schotland.

Daar gingen we de eerste dagen heen. Het huisje is erg afgelegen, geen telefoonbereik daar. Heerlijk rustig!
Maar het is van alle gemakken voorzien. Zonnepanelen, drinkwater, en zo’n groot fornuis met meerdere ovens dat ook als verwarming dient. Geweldig.

Hoewel we die verwarming niet nodig hadden, het was prachtig weer.

Daarna reisden we met zijn vieren naar Ierland.

We wandelden in een parkachtige tuin: Mount Usher. Er waren prachtige bloemen en bijzondere bomen. Echtgenoot Yep haalde zijn hart op met zijn camera.

Het bijbehorende restaurant serveerde zulke lekkere maaltijden dat ik het kookboek dat er over is uitgegeven een paar dagen later kocht.

We wandelden langs de kust naar de vuurtoren. Of eigenlijk vuurtorens, er stonden er drie van verschillende ouderdom en stijl. Een van de drie is zelfs te huur, je kunt er voor een fors bedrag overnachten. Het lijkt geweldig, maar het zijn 109 treden naar de keuken…
We gingen ook naar Knowth en Newgrange. Daar zijn grafheuvels uit de steentijd. Enorme constructies, gebouwd uit enorme blokken steen vóór men beschikte over wielen of metaal. De gemiddelde levensverwachting in die tijd was 29 jaar, dit moet een onvoorstelbare inspanning zijn geweest.
In één ervan kon je naar binnen, naar de grafkamer. Het gat boven de deuropening laat één keer per jaar, bij zonsopkomst op 21 december het zonlicht binnen, dat dan 17 minuten schijnt in de grafkamer. Nu was het, toen de gids het electrische licht even uit deed, verschrikkelijk donker binnen.

We hadden een heerlijke vakantie. Maar het allerfijnste was het weerzien van en bijpraten met onze gastheer en gastvrouw.

La Dolce Vita

Kleindochter K. arriveerde een dag of tien later dan we dachten. Direct na het omhelzen van de verse ouders en een korte eerste kennismaking met haar sprong ik in de bus naar Schiphol. Daar stapte ik -bijzonder efficient- tien minuten voor het sluiten van de gate in een vliegtuig naar Rome. Een reisgezelschap bestaande uit Echtgenoot Yep en zes vrienden was een paar dagen eerder al vertrokken en zodoende stond Yep op me te wachten toen ik in het holst van de nacht arriveerde om de rest van de vakantie mee te vieren.

We brachten de week door in een huis vlak bij Assisi.

Met een prachtig uitzicht

En een overdadig bloeiende wisteria boven het terras.

Er waren veel kerken

Met prachtige fresco’s

Assisi is de geboorteplaats van Sint Franciscus.

We wandelden, (meer bergop dan bergaf, merkwaardig genoeg) we kookten samen, we zongen en discussieerden.

en oh… het Italiaanse eten! Wat een heerlijke vakantie.

 

 

 

Naar de Gebroken dijk

Na een lange rust gingen we weer eens wandelen.

Naar de Oosterschelde en weer terug.

Het was er een glorieuze dag voor! De akkers zijn nog kaal, maar de meidoorn bloeit.

Het bleek wel een paar kilometer meer dan we gedacht hadden…

 

Parijs

Ballet, museum, winkelen. En lekker eten ook

Twee nachten en drie dagen in Parijs, het was heerlijk. Opera Garnier is het ultieme bonbondoos-theater, rood pluche en verguldsel, kroonluchters en loges.

Het nummer op mijn stoel

We zagen er Tree of codes, een modern ballet met licht- en spiegeleffecten, de enscenering was gedaan door Olafur Eliasson. Het leek wel een droom. Ik zou zo graag opschrijven hoe het was, al is het maar om het zelf nog een beetje vast te houden, maar ik weet geen woorden.

‘s Avonds viel ik om een uur of negen bijna letterlijk om, zo moe was ik! Maandag gelukkig weer fris en fruitig, gingen we naar het Louvre. Daar waren we nog nooit geweest, elke keer dat we in Parijs waren stond er een ontmoedigend lange rij voor de ingang. Maar nu, maandagochtend, viel dat mee. We brachten er een hele dag door en we keken onze ogen uit.

alleen het gebouw al… hier de eregalerij. Rechtsaf hangt de Mona Lisa, kennelijk voor veel bezoekers de enige reden naar het museum te gaan.
We bekeken het gedrang eventjes. Maar daarna zagen we allerlei anders: goedgebouwde naakte soldaten (nuja, ze hadden wél een helm op), kussende marmeren beelden, we bekeken sfinxen op een rij en we zagen Nikè.
Ik vond haar wel het allermooiste geloof ik.

Dinsdag was Valentijnsdag, in Parijs doen ze daar niet kinderachtig over. Rozen, aardbeien, champagne, hartjes en alles.

Jum.
Zei ik al jum?

We gingen naar Montmartre, waar ik fijn wat lapjes bemachtigde, daarover later meer. En nu zijn we weer thuis met een heleboel mooie herinneringen… en ga ik lijnen.

Vier en vijftig

Jarig.

Er was een huis vol gezellige mensen. En lekker eten. Echtgenoot Yep gaf me een heel plat pakje dat een ticket naar Parijs bevatte. Hij heeft met mijn werkgever geregeld dat ik vrij ben, en onze kippen- en huisoppas ingeschakeld. En kaartjes gekocht voor Tree of Codes, vanmiddag in Opera Garnier. Dus schrijf ik dit -na een kort nachtje slapen- op station Antwerpen vanwaar we zo dadelijk verder reizen. Is het niet geweldig?

Waar wij waren: Op een kunstbeurs

De Brafa

Net als vorig jaar kreeg Echtgenoot Yep een uitnodiging voor de Brusselse Kunst en Antiek beurs. Leuk een middagje rondkijken.

De aankleding van zo’n beurs is al kunstig. 
Er was weinig textiel werk, behalve de antieke wandkleden van Manufactuur de Wit. Oh, en er was een galerie die onder andere dit paardenhoofd tentoonstelde. Het is bekleed met frivolité en een klein stukje ajourbreiwerk.
Er was ook een behaakte kikker.
En krullen waarvan de betekenis pas in de schaduw ervan te zien is.
Deze spiegel maakte de kijker een stuk langer en smaller dan zij is. Ik vermoed, ook vanwege de skeletten, dat dit ding een kritiek is op het wat magere schoonheidsideaal van deze tijd. 
Gelukkig hebben de Nana’s van Niki de Saint Phalle daar geen boodschap aan. Die hebben rondingen aan alle kanten en zijn uitgelaten vrolijk. 

We werden na afloop met een bijzonder luxe auto van de sponsor weer terug naar ons eigen mobiel op het parkeerterrein gebracht. Dat was een rit van precies 48 meter. Het was in al zijn absurditeit iets dat me erg aan deze dames deed denken.