Alles kan zelf gemaakt worden
8 december 2016
ongeveer een derde deel van Katherine Howard
Het is niet dat ik niet breide, de afgelopen maanden, maar Katherine Howard, het vest dat ik op de pennen heb is geen klein klusje. Eergisteren voltooide ik het achterpand, gisteravond besteedde ik uren aan het afhechten van alle draadeindjes. Nu nog twee voorpanden, en twee mouwen. En de kraag. Wat een hoop te doen nog, wat wordt het mooi!
28 september 2016:
visjes aan mijn breiwerk
Ik ben nogal monomaan aan mijn mooie blauwe vest aan het werk. Het meest tijdrovende van het hele project is al die bolletjes een beetje uit de knoop houden. Daarvoor heb ik nu een hele school plastic visjes aangeschaft. Eens kijken of dit systeem het tempo wat bevordert…. Elke dag een stukje toegevoegd aan dit vest is, hoewel ik het geweldig vind om te doen, weinig interessant als blogmateriaal.
van 22 augustus tot 12 september: vest
Ik breide een heel stuk van het achterpand van mijn nieuwe vest. Het was een heel leerproces; ik heb nog nooit eerder zoiets ingewikkelds gemaakt. De donkerblauwe draad is doorlopend, maar de lichtere strepen hebben allemaal hun eigen knotje. Achter het werk kruisen de draden bij elke kleurwisseling. Op elk kruispunt van de smalle strepen zit een “bobbeltje” dat nog weer van een aparte kleur is, dus elk bobbeltje is een kort stukje draad.
Ongelooflijk veel eindjes om af te hechten, dus. Ik doe dat zoveel mogelijk tussen de bedrijven door. Want het gáát al niet zo snel, dit breiwerk. Stel dat het (ooit) helemaal klaar is en ik moet nog duizenden draadeindjes afhechten… De achterkant ziet er dus zo uit:
Elke keer als mijn breiwerk uit de tas kwam zag het er zo uit, en was ik een half uur bezig met het ontwarren van alle bolletjes. Nu we weer thuis zijn ligt het op een speciaal daavoor gereserveerd tafeltje. Het is, gedoe met knotjes en af te hechten draadeindjes en al, een heel fijn breiwerk. De wol is prachtig, een beetje fluwelig.
20 augustus 2016:
Een nieuw project opgezet
Alle strengen prachtige blauwe wol zijn veranderd in bollen prachtige blauwe wol. Het patroon is degelijk bestudeerd want er is weinig erger dan veertig naalden van iets Heel Moeilijks breien en dan te lezen: Minder ondertussen aan weerszijden twintig keer twee steken.. Of zoiets. Er is een proeflapje gebreid, dat is gewassen en gemeten en geteld, de juiste breinaalden en andere gereedschappen bij elkaar gezocht en een leuke projecttas erbij. Katherine Howard gaat me de komende maanden bezig houden.
17 augustus 2016:
een vest.
De spreekwoordelijke mussen vallen van het dak, dus op dit moment heb ik dit zojuist voltooide vest niet nodig. Maar het wordt weer winter, ooit. Ik maakte dit vest al eens eerder in het groen en dat heb ik vaak en graag gedragen. Dus ik kocht hetzelfde garen (Wollmeise DK) in een andere kleur, ik koos na lang twijfelen voor de kleur “petit poison” en herhaalde het kunstje. De groene is assymmetrisch, deze rodekoolkleurige* heb ik een kabel langs beide voorpanden gegeven. Ik ben er érg blij mee! Maar ik was ook blij dat hij weer uit mocht, toen de foto gemaakt was… het vest mag in de kast tot november. Minstens.
De term “rodekoolvest” komt voor rekening van K:)dootje
6 augustus 2016:
één “thistle”
Voor de Engeland-weekeindtrip kocht ik twee bollen grijs Kauni-garen en één blauw-paarse. Al die uren in de bus, op de boot, ik voorzag dat ik toch minstens een sjaal kon breien. Dat viel tegen: De plek in de bus was aan de smalle kant en buiten dat kregen we in de bus pakketjes wol uitgereikt om zelf alvast wat aan “planned pooling” te doen. Dat was leuk dus geen enkel probleem. Toch zag ik kans om een begin te maken met een Spectra-sjaal, die me, eenmaal terug thuis, niets beviel. Vooral het grote verschil tussen de voor- en achterkant vond ik niet fijn, en ook de verkorte toeren zijn mijn ding niet. Al die korte pennetjes…. Ik heb hem niet gefotografeerd maar wel weer uitgehaald. Op mijn verlanglijstje staat al heel lang de Thistle shawl, vandaag maakte ik daarvoor met het Kauni garen een proeflapje. Dat wordt wel wat, vermoed ik, ik vind vooral het heraldische ervan erg leuk.* Maar eerst heb ik een bijna-voltooid vest, wat opgevolgd gaat worden door een Groot en Moeilijk project dat staat te trappelen in de wachtkamer… ook een babyvestje en een sjaal met ballen hangen in diverse projecttasjes rond in huis. Dus mag de Thistle nog even wachten.
*Waarbij mag worden opgemerkt dat ook de Thistle shawl een lelijke achterkant heeft. Ik ben niet consequent, ik weet het.
29-31 juli 2016:
Een workshop in Londen
Loret Karman organiseerde een “Busje breien” naar Londen. Vrijdagavond met zeventien breiers in een bus, zaterdagochtend vroeg arriveren in Londen. Daar een dag doorbrengen met een workshop in het Fashion and Textile Museum, waar op dit moment een tentoonstelling over de Italiaanse modeontwerper Missoni gaande is. Zaterdagavond weer in de bus, zondagochtend weer in Nederland. Het museum was prachtig en de workshop bijzonder inspirerend. Grappig dat ik, nadat ik in de loop van de dag de schilderijen en kledingstukken een keer of wat met steeds een andere opdracht bekeek, ze ook heel anders zag dan aan het begin. Zoiets geeft je wel stof tot nadenken. Ik zag ook kans om tussendoor nog wat te winkelen op de BoroughMarket (heerlijke kaas!) Zo’n nachtelijke busreis, dat is wel een Spartaanse manier van reizen. Slapen in een krappe stoel, elke paar uur is er iets aan de hand waarvoor je wakker moet worden: paspoortcontrole, een boot… Hulde aan Echtgenoot Yep die me ‘s morgens om half vijf (!!) bij een verlaten metrostation in Rotterdam kwam ophalen. Het kostte me de hele zondag om er van te herstellen. Maar wat was het leuk!
Ernestine schreef er ook over.
5 juli 2016:
Een kadootje voor mijzelf
Ik twijfelde een tijdje, maar toen het Britse pond als gevolg van het brexit-referendum op een dieptepunt was dacht ik: Nu! en bestelde wol om het Katherine Howard vest te maken. De mooiste uit Tudor Roses. Vandaag arriveerde het pakje. En ja, het is duidelijk dat zo’n mooi kledingstuk gemaakt moet worden met garen van een bijpassende kwaliteit. Ik verwacht niet dat ik dit in een maandje voor elkaar heb, het is bepaald geen makkelijk project. Ik verheug me geweldig op het breien er van.
2 juni 2016:
een boek
Alice Starmore is een textiel-kunstenaar die op een van de Schotse eilanden woont en de prachtigste truien ontwerpt.
Ik maakte in 2006 een van haar kleurrijke fair isle patronen.
Tudor Roses is een van haar laatste uitgaven, een boek met veertien ontwerpen gebaseerd op de vrouwen uit de tudor dynastie. Ik vind ze zó mooi! vooral Katherine Howard. En Anne Boleijn.
30 mei 2016:
een treinreis met hindernis
Ik breide in 2013 een lang vest, dat ik zo graag draag dat ik het nog een keer wil maken. Ik bestelde bij Wollmeise paars garen (de kleur van rode kool, verzuchtte vriendin J. romantisch) en begon. Gisteren ging ik met de trein naar Dochter om haar nieuwe huis te bekijken. Een heel stuk treinen, maar dat is bij mij ook een heel stuk breien… fijn! In Gouda was ik net overgestapt en gesetteld toen er in de trein werd omgeroepen dat deze trein, in tegenstelling tot de mededelingen op de borden op het perron, níet naar Rotterdam ging. Ik moest inderhaast mijn breiwerk, jas, tas en koffie bij elkaar rapen en uitstappen. Meteen achter mij sloten de deuren en begon de trein te rijden. Pas toen zag ik de paarse draad, die van het breiwerk in mijn hand naar de deuren van het treinstel liep… Gelukkig brak de draad meteen. Maar mijn -bijna nieuwe- bol wol vertrok zonder mij. Onhandig en genant. En duur. Ik hoop maar dat het bij de gevonden voorwerpen van de NS terecht komt.