Het is nog geen mei
Het was een stralende warme dag vandaag op de volkstuin. De fruitbomen bloeien, de bijen en hommels werken zich uit de naad. We verwijderden het hoge gras tussen de frambozen en bessenstruiken, zodat de grasmaaier daar straks weer langs kan. Ook maakten we een “rug” voor de asperges. Toen we even zaten uit te blazen (op een dekentje onder de pruimenboom) zagen we een winterkoninkje in en uit ons schuurtje vliegen. Hij bleef steeds even op de drempel zitten.
Echtgenoot Yep fotografeerde hem. En daarna keken we eens goed rond in het huisje, wat hij daar nu toch steeds aan het doen was. Hij zit er vaker, er liggen vaak kleine vogelpoepjes op de vloer en de werkbank. ‘s Winters is het een prettig beschutte plek denk ik, hij kan onder de dakrand door makkelijk in en uit vliegen.
Van ons beiden hangt er een fleecejas in het huisje, voor als de avonden koud zijn. In de jas van Echtgenoot Yep, achter de zak, zit een kunstig gevlochten nestje. Inderdaad een super veilige plek om je kinderen groot te brengen! Binnen in een huisje, verstopt in een warme jas. Ik hoop dat onze regelmatige aanwezigheid de aanstaande ouders niet teveel schrik aan zal jagen. Hoewel, winterkoninkjes (de mannen) maken meerdere nesten, waarna het winterkoninginnetje kiezen mag. Misschien is ons schuurtje als koninklijk paleis niet zo geschikt… we zullen zien.
