Articles from April 2016

Wat we vandaag maakten: Potjes vol

14 april 2016:

Het binnenzaaigoed gezaaid

160414zaaigoed

Zoals elk jaar waren we rijkelijk laat met het zaaien van tomaten en pompoenen. Het is een hele tijd een koninginnedag-klusje geweest, dus we zijn al twee weken verbeterd… Dat zou je progressie kunnen noemen. Diverse soorten tomaten,  spaghetti- naaktzadige- en “gewone” pompoen gingen ter aarde. Ook courgette en paprika hebben we gezaaid, en een aantal “AH moestuintjes” Ik ben benieuwd. Nieuw in onze collectie is de cucamelon, vanwege het exotische uiterlijk maar ook omdat ik best nieuwsgierig ben naar de smaak: Komkommer met een vleugje limoen. Ook kochten we twee onooglijke knolletjes, die, als ze eenmaal aan de slag gaan voor ons, Yacon wortels moeten gaan opleveren. Knollen die naar appel smaken. Jawel. Ook al zo spannend. We spreken ze elke dag bemoedigend toe.

Wat ik vandaag maakte: Groene pannenkoekjes

13 april 2016:

Weer eens een Ottolenghi recept

160413pannenkoekjes

Het is alweer een week of wat geleden dat ik iets uit Plenty kookte, maar vandaag maakte ik dat goed met groene pannenkoekjes met limoenboter. De pannenkoekjes zijn groen door de gehakte spinazie en bosuitjes die er in zitten, de limoenboter is zó lekker dat je het bijna, plakje voor plakje, op zou eten zónder pannenkoekjes.

 

Wat ik maakte: Een vest

12 april 2016:

Een kabelvest.

160412rivelVóór we op vakantie gingen, vorig jaar, kocht ik een stapel grijze wol in Arnemuiden. Het is officieel dikke sokkenwol, maar het is ook gebruikt voor de modellen in het visserstruienboek. En sokkenwol is prettig duurzaam, het kan gewoon in de wasmachine. De hele lange autorit én de hele vakantie breide ik aan een kabelvest dat, toen we weer thuis waren, véél te klein bleek. Ik haalde het uit en begon opnieuw. Ik had natuurlijk hetzelfde patroon wat groter kunnen breien, maar ik had inmiddels wel genoeg van “grandpa” zoals het project inmiddels heette. Ik koos een andere uit mijn wensenlijstje: de Rivel Cardigan. Eind maart waren de panden en mouwen klaar, ik blockte de stukken en naaide de naden dicht (bleh… ik vind dat Géén Leuk Werkje). Daarna moest er nog een brede boord langs de beide voorkanten en hals worden gebreid en was het klaar.

160412rivelmouwinzet1

Er was wel een klein probleem met de pasvorm. De mouwkoppen waren nogal vierkant. Ik heb mijn patroon wel tien keer gecontroleerd, maar het moest echt zo. Daardoor ontstonden er toen het in elkaar was gezet rare bulten aan de voorkant en achterkant van de het armsgat. Uiteindelijk heb ik daar de naden weer losgehaald en de naad wat logischer rond laten lopen. Nu zitten er vier flapjes aan de binnenkant, aan weerszijden van mijn schouders. Maar die zitten me niet in de weg, ze zijn in ieder geval niet te zien. Ik ben erg blij met mijn vest! Hoewel hij nu een maand of wat in de kast mag, het is een warm kledingstuk.

Er zit geen sluiting op dit vest, dus je kunt het met een speld sluiten. Ik vind mijn mooie Goese knoop daar erg geschikt voor.
Er zit geen sluiting op dit vest, dus je kunt het met een speld sluiten. Ik vind mijn mooie Goese knoop -eigenlijk een broche- daar erg geschikt voor.

 

Wat ik vandaag deed: Aan mijzelf twijfelen

11 april 2016:

Een raadsel in de tuin.

Pepermunt. Citroenmelisse
Pepermunt. Citroenmelisse

Achter het huis hebben we “de kruidentuin”. Er staan allerlei keukenkruiden in de vorm van vaste planten, jaarlijks zaaien we er nog wat bij van dille, basilicum en dergelijke. Een van de vaste bewoners is de pepermunt, waar nogal vaak een paar blaadjes van geplukt worden. Voor in een kan water op tafel, of in kleine reepjes door de couscous. Ik kan me eigenlijk niet herinneren of ik dat vorige zomer veel deed, maar ik weet nog wel dat ik een keer een paar blaadjes gesuikerde munt wilde maken voor op een toetje en dat dat niet zo best lukte, de blaadjes leken wel wat “harig”.  De pepermuntstruik staat in een emmer zonder bodem, hij heeft de reputatie dat hij enorm woekert. Vandaag plukte ik weer eens wat munt, maar het rook meer citroenig dan muntig. En zo smaakte het ook. Raar! De plant leek ook wel heel erg op de citroenmelisse, die een meter of anderhalf verderop staat. Ik vroeg Echtgenoot Yep naar zijn mening, die stelde dat planten over het algemeen niet uit zichzelf aan de wandel gaan en dat het voor een gemiddelde plant al helemaal lastig is om in of uit een ingegraven emmer te komen. Daar heeft hij natuurlijk gelijk in, maar toch is dat precies wat er klaarblijkelijk gebeurd is: de pepermunt is bijna helemaal verdwenen, zijn plaats is ingenomen door een citroenmelisse. Echtgenoot Yep heeft hem met weinig ceremonieel verwijderd en aan de kippen gevoerd.

Wat ik vandaag maakte: Linzensalade

10 april 2016:

Linzensalade

160410linzensalade

Vandaag maakte ik dit recept, dat ik van schoondochter J. kreeg toegestuurd. Een bijzonder lekkere maaltijdsalade als je er wat feta en sla door doet, of een bijgerecht. De ingrediëntenlijst is lang, er gaan wel tien kruiden in de dressing. Maar het is de moeite van het afmeten van al die halve en kwart theelepeltjes waard. Het is heerlijk! Vanavond bij de rituele opening van het barbecueseizoen buiteneetseizoen stond het als bijgerecht op tafel.

*Het barbequeseizoen kan natuurlijk ook in november geopend worden. Of in juli. We hebben al twee keer oud en nieuw met een barbecue gevierd.

Wat ik vandaag maakte: kussenovertrekken

8 april 2016

Kussens voor op de bank

20160408_161621

Het is erg jammer dat V&D sluiten moest. Zo lang als ik me kan herinneren kwam ik er regelmatig. Het laatste dat ik er aanschafte waren “blote” kussens gevuld met echte veren, voor op onze bank. Die moesten natuurlijk worden aangekleed… In de kast had ik zes meter katoen van Vlisco liggen, ontwerp van Ozwald Boateng, waarvan ik overtrekken voor de kussens naaide. Ik vind de Vlisco prints prachtig, maar in het algemeen wel druk en met wat te grote motieven voor kleding. (Misschien moet ik me eens uit die comfortzone wagen…) De Boateng-blauwen passen prachtig bij mijn bank, ik heb zomerse zwembad-associaties bij dit motief. Hoewel ik een béétje twijfel, is een katoenen kussen-overtrek niet iets te beddengoed-achtig voor op de bank? Nu ja, ik laat ze er eens een tijdje liggen. En ik heb nog vier en een halve meter Boateng-blauw over, voor die uit-de-comfortzone-jurk.

Wat ik vandaag maakte: een rokje

7 april 2016

Een rokje gemaakt of eigenlijk gerepareerd.

december 2014
december 2014

Anderhalf jaar geleden schafte ik dit rokje aan. Ik droeg het graag, het werd dus ook een keer of wat gewassen, waardoor het middenvoor-paneeltje langzaam maar zeker kromp. Het werd korter en korter, de rest van het rokje bleef prima in vorm. Het gekrompen stuk vervangen leek me goed te doen, ik kocht op de stoffenbeurs speciaal voor dat doel een dubbele tricot van dezelfde dikte en rek. Ik kreeg er zelfs bijna drie meter van voor een heel zacht prijsje, want het was het einde van de rol. Ik tornde het middenpaneeltje uit de rok, legde het op de nieuwe stof en knipte het uit. Pas toen ik begon met het vastnaaien ontdekte ik dat het nieuwe paneel óók te kort was…. ik had namelijk het oude -te kleine- overgenomen. Tja. Ik had natuurlijk ook gewoon éérst even kunnen nadenken. Het nieuwe, te korte middenpaneeltje wordt in de nabije toekomst in een soortgelijk, maar korter rokje verwerkt en dan ga ik stug volhouden dat dat altijd al de bedoeling was. Ik knipte het patroondeel nogmaals, maar nu langer en naaide het met weinig moeite op zijn plaats. Refashion noemt men dit op de Engelstalige modeblogs, wij hebben er geen goed woord voor denk ik.

April 2016
April 2016

Weet iemand wat ik kan doen met twee en een halve meter dubbele tricot met rozenmotief?

Verdrietige dag

6 april 2016:

Jos de Rooij is er niet meer.

Bij een smartlappenfestival in Enkhuizen
Bij een smartlappenfestival in Enkhuizen

Toen ik nog in Haarlem woonde ging ik heel wat woensdagavonden zingen in Amsterdam. In een café op de Zeedijk zat Jos de Rooij met zijn accordeon, omringd door een paar andere muzikanten en ons, de meezingers. Dit was ooit ontstaan in café de Meester van Piet van Rees, zo kwam het gezelschap aan de naam de Meesterzangers. Elke woensdagavond had een ander thema, een keer per maand was het bijvoorbeeld Nederlands, dan zongen we uit dit boek en uit dit boek. Ook ging ik graag naar de Engelstalige avond, waarvoor een zelf samengestelde bundel werd gebruikt. Goed kunnen zingen was niet nodig, lidmaatschap of abonnement ook niet, plezier in zingen hebben wel… en dat hadden we. Aan het einde van de avond ging de hoed rond voor Jos. Af en toe ging er een delegatie Meesterzangers meedoen met een smartlappenfestival, er waren boottochtjes en kerst-stamppotten. Het gezelschap wisselde, hoewel er een solide harde kern was. De tekstbundels werden aangepast, zo af en toe. Maar Jos was er altijd. Met glimmende ogen, zijn hoofd wat scheef boven de accordeon. Ooit heb ik, samen met Jos en een andere meesterzanger, het lied “Je bent als een wilde orchidee” tweestemmig zitten oefenen. Onder grote hilariteit, dat viel niets mee. Dat lied zit vandaag de hele dag in mijn hoofd. Want vanmorgen hoorde ik dat Jos plotseling is overleden. Zestig jaar was hij… Wat verschrikkelijk.

Foto van Louise Prins uit het boek "Klootzakken zingen niet"
Foto van Louise Prins uit het boek “Klootzakken zingen niet”

Wat ik vandaag maakte: een fietstochtje

4 april 2016:

Een rondje Wolphaartsdijk – Lewedorp

160404fietstochtje

Het plan was een uurtje fietsen. Maar het was zulk lekker weer. En elke keer als ik op mijn voorgenomen omkeerpunt was dacht ik ach… nog een klein stukje verder. Rondom Wolphaartsdijk en dan ga ik terug. Nu ik toch in Wolphaartsdijk ben even naar het Veerse meer kijken. Tot aan die bomen langs het water fietsen en dan keer ik om. Uiteindelijk keerde ik helemaal niet om en moest ik nog doortrappen om voor donker weer terug te zijn, op de racefiets heb ik geen licht. Ik heb wel losse lampjes, in de tijd dat ik dagelijks naar mijn werk fietste heb ik zelfs geïnvesteerd in een behoorlijk sterke koplamp. Maar die is natuurlijk afneembaar en lag thuis.

Wat ik vandaag maakte: Een gaatje

2 april 2016

Een pitje stuk

160402gingkopitjes

In februari namen we -met wat moeite- een paar pitten van de Gingko Biloba mee naar huis. We zochten wat meer informatie over het vermeerderen van deze bomen uit zaad en ontdekten dat deze pitten een speciale behandeling nodig hebben als je ze zaaien wilt. Dus legde ik ze, volgens voorschrift, zes weken in de koelkast, vandaag haalde ik ze er uit. De schil van elk pitje is zo hard dat het beginnende plantje het niet zelf open kan krijgen. In de natuur ligt zo’n pit natuurlijk lange tijd in de vochtige grond, of wordt het opgegeten door een dier, waarna het enigszins verteerd weer terug in de grond komt. Allemaal processen die niet heel makkelijk na te bootsen zijn… dus maakte ik om ze een beetje te helpen met een klein kogelfreesje in elk pitje een kerfje. Het was inderdaad erg hard, dus duwde ik wat steviger… en ging er dwars doorheen. Ik vrees dat deze pit kansloos is nu. Maar ik ga het toch proberen: Morgen gaan ze in de grond.