Articles from March 2016

Wat ik maakte: een sjaaltje

15 maart 2015:

een kippendoekje.

Op het kiezelstrand van Nice
Op het kiezelstrand van Nice

Een vliegreis betekent wachten. Wachten tot je bij de luchthaven bent terwijl Echtgenoot Yep rijdt. Wachten tot de gate opent. Wachten tot het vliegtuig weer geland is. Met andere woorden, een vliegreis levert ideale omstandigheden voor breiwerk. Ik had het even benauwd dat het wellicht zou worden afgepakt door de strenge beveiligingsbeambte die ook Echtgenoot Yep van zijn haargel beroofde, maar dat viel mee, mijn breipennen zijn kennelijk niet gevaarlijk (en haargel wel). Op weg naar Nice begon ik aan deze “Age of brass and steam kerchief”, in Nice en op de terugreis breide ik door en gisteren was hij klaar.

160315sjaaltje1

Ik vind hem erg leuk! De wol is Colinette jitterbug, eigenlijk een sokkenwol, ik breide ongeveer de helft op. En nu het dilemma: het sjaaltje is iets aan de kleine kant. Ik zou het een stuk groter kunnen breien, maar de rest van de wol kan óók een leuke muts worden. Vandaag deed ik een sjaal-praktijktest: de koude noordooster werd effectief én elegant buiten gehouden. De rest van dit garen wordt een muts. Meer precies een baret, met hetzelfde ribbeltje.

In de zon is het groen wel móóier groen. Maar afgezien daarvan: best chique zo, toch?
In de zon is het groen wel móóier groen. Maar afgezien daarvan: best chique zo, toch?

Wat ik vandaag maakte: een zaaibedje

13 maart 2016

Een beginnetje aan het tuinseizoen

plantuitjes
plantuitjes

Eindelijk is het lekker weer én ben ik vrij. Dus zijn de plantuitjes geplant en worteltjes gezaaid. De tuinbonen had ik half februari al in de grond gestopt en thuis, in de vensterbank ook een stuk of zes in potten. De binnen gezaaide waren al behoorlijke planten, ik heb ze vandaag in de volkstuin gezet. De tuinbonen die buiten gezaaid zijn komen net zo’n beetje boven de grond…. als het goed is leveren de binnenbonen eerst een of twee maaltijden op, en daarna komen die van de koude grond. Het was lekker in de tuin, twee staartmeesjes waren druk met het verzamelen van spinneweb en pluisjes voor hun nest. Leuke vogeltjes zijn dat!

De tuinbonen schrokken geloof ik wel een beetje van de verhuizing. Hopelijk staan ze er morgen florissanter bij!
De tuinbonen schrokken geloof ik wel een beetje van de verhuizing. Hopelijk staan ze er morgen florissanter bij!

 

Wat ik vandaag maakte: Madeleines

12 maart 2016:

Madeleines

160312madeleines

Van de vorige keer dat ik Madeleines bakte (goh, dat is al lang geleden!) heb ik alleen onthouden dat het best een hele hoop werk was. Oh, en natuurlijk ook dat ze érg lekker waren. Vanmorgen kwamen Zoon en Schoondochter vrij vroeg, want op doorreis, even op de koffie en ik had -zoals meestal- “niets in huis”. Nu ja, ik had geen koekjes, cake of taart. Ik zocht het recept voor de Madeleines weer op, en ontdekte dat het “best veel werk” vooral langdurig kloppen met een mixer is. Daarvoor heb ik inmiddels een zeer zelfstandige keukenhulp… waardoor het maken van het beslag me deze keer exact 8 minuten kostte.  Toen de visite arriveerde lagen er nog net niet helemaal afgekoelde Madeleines op ze te wachten. Ik geloof dat ze dat wel waardeerden… Een half uur later reden ze verder en waren de koekjes op.

 

Wat ik vandaag maakte: Nog zo’n tasje

10 maart 2016:

Een tasje van paraplustof

160310tasje2

Bij het eerste paraplu-stof-tasje heb ik uitgedokterd hoe ik de onhandig driehoekige stukken waaruit een paraplu-bekleding is gemaakt tot een bruikbaar rechte lap moest verwerken. Ik ontdekte dat de naden die langs de baleinen lopen niet recht zijn en dat je paraplustof wél kan strijken maar dat het er ongelooflijk statisch van wordt. Ik zocht uit hoe je het snelst een rechte reep kan maken van één zo’n driehoek om te gebruiken als hengsel. Nu, bij de tweede, wist ik dat dus allemaal en ik maakte (bijna) hetzelfde tasje nog een keer. Het duurde iets minder dan twee uur, wat me wel een beetje tegenviel. Eigenlijk zou ik tasjes willen maken met een verstevigde bodem. Of bijvoorbeeld meer buidelvormig, maar dat is véél meer werk dan zo’n gewoon recht model. Het blijft een leuk idee, dus: heb je een kapotte paraplu? Doneer hem aan mij.

 

Waar wij waren: Nice!

3 t/m 7 maart 2016:

Een lang weekeinde zon

De term côte d' azur begrijp je wel, als je de Middellandse zee zo beziet. Wat een intense kleur.
De term côte d’ azur begrijp je wel, als je de Middellandse zee zo beziet. Wat een intense kleur.
Een dag later waaide het hard en stroomde er -na stevige buien hogerop- modderig rivierwater de zee in. Het zag er héél anders uit, die dag.
Een dag later waaide het hard en stroomde er -na stevige buien hogerop in de bergen- modderig rivierwater de zee in. Het zag er héél anders uit, die dag.
Maar het weer was verder heerlijk. Er stond al van alles in bloei
Maar het weer was verder heerlijk. Er stond al van alles in bloei
...wat ik ook allemaal gefotografeerd heb geloof ik.
…wat ik ook allemaal gefotografeerd heb geloof ik.
Altijd als ik op een Franse markt ben wens ik mij zo'n zelfde markt in Goes.
Altijd als ik op een Franse markt ben wens ik mij zo’n zelfde markt in Goes.
Geconfijt fruit. Wat een prachtige kleuren!
Geconfijt fruit. Ook al van die mooie kleuren!
De vissersbootjes waren ook bijzonder fotogeniek
De vissersbootjes waren ook bijzonder fotogeniek
Deze woeste stier stond in een fontein met tientallen andere beesten. Er bovenop stond een beeld van een manspersoon met een lendendoekje om die weer vier paarden op zijn hoofd had. Ik snapte het ook niet helemaal...
Deze woeste stier stond in een fontein met een stel andere steigerende en springende beesten. Er bovenop stond een beeld van een manspersoon met een lendendoekje om die weer vier paarden op zijn hoofd had. Ik snapte het ook niet helemaal…
dus namen we maar gauw weer plaats op een terrasje.
dus namen we maar gauw weer plaats op een terrasje.

 

Wat ik gisteravond zag: Carol

1 maart 2016

Film in ‘t Beest

160301Carol

Binnenkort sluit ons plaatselijke filmhuis ‘t Beest voor een langdurige renovatie. Wat zal ik het missen! Gisteravond zagen we Carol, prachtige verfilming van een roman van Patricia Highsmith over -alweer- een onmogelijke liefde. Cate Blanchett speelt de rijke Carol, die verkoopster Therese ontmoet tijdens de kerstdrukte in het warenhuis. Ik zag zelden een betere verbeelding van “liefde op het eerste gezicht” Niets mis mee, zou je denken. Maar in de jaren ’50 was het bij de wet verboden, liefde tussen twee vrouwen. (Of twee mannen). Twee topactrices, prachtige kleding en de auto’s zijn geweldig. Ik heb genoten.