Extra! Waarom het vandaag feest was
3 maart 2015:
Poes Minoes wordt 18! 
Minoes, hier in een karakteristieke pose op een foto uit 2007, bereikte vandaag de respectabele leeftijd van 18 jaar.
Wat ik vandaag maakte: Een naaipatroon
3 maart 2015:
Een naaipatroon van het Internet
Toen ik als tienjarig Lieseke van mijn moeder naaien leerde haalden wij onze patronen uit een tijdschrift. Daarin zat een patroonvel, met daarop een web van alle patroondelen van alle kledingstukken in het hele tijdschrift door elkaar afgedrukt, ieder patroon te herkennen aan zijn eigen stippellijntje. Dat legden we op een paar dekens met een vel patroonpapier er onder en liepen de gewenste patroondelen na met een raderwieltje. Daarna knipten we het patroondeel volgens de geraderde gaatjes uit het patroonpapier. Je kon ook patronen kopen, dan kreeg je een envelopje met een onrealistisch slanke dame in het betreffende kledingstuk er op getekend, daarin zat het patroon dat je dan alleen nog moest uitknippen. Op modevakschool leerde ik zélf patronen tekenen, op maat. Dat was praktisch maar een patroon tekenen is een hoop werk, ik doe het niet elke keer als ik een kledingstuk wil maken. Sterker nog, ik doe het bijna nooit. Ik heb een stuk of zes patronen die ik elke keer aanpas. De nieuwste ontwikkeling* is het downloadpatroon. Voor de wikkeljurk die ik graag wil maken heb ik er zo eentje gekocht, de nummer drie in de populaire-naaipatronen-toptien: McCalls M6884 (de hyperslanke tekeningen zijn weg, goddank). Ik kreeg een downloadlink voor een PDF van 90 pagina’s, die ik allemaal heb uitgeprint. Daarna moeten ze in de juiste volgorde aan elkaar worden geplakt, precies met de daartoe aangebrachte nokjes op elkaar. Het bleek handig om dat op het raam te doen: Een grote lichtbak!
*natuurlijk is die ontwikkeling niet zó nieuw. Maar ik had er nog nooit van gehoord.
Wat ik vandaag maakte: knopen aan kleren
2 maart 2015:
Verstelwerk.
Mijn moeder had een “verstelmand” waarin allerlei te repareren goed lag. Ik kan me goed voorstellen dat het soms wat opliep, qua hoeveelheid. Zij stopte ook nog sokken, dat doe ik dan weer niet… maar ik kan het aannaaien van een simpele knoop aan een overhemd uitstellen tot in het absurde. Nu ben ik er -hopelijk- weer een tijdje klaar mee.
Wat ik kreeg vandaag: Mijn garen terug
1 maart 2015:
Een prachtige sjaal!
Op een hoekje van de Vrijdagmarkt in Gent is een winkeltje, het heet De Gouden Pluym. Er worden schildersbenodigdheden verkocht, maar er zijn geen strakke schappen met gesorteerde kleurtjes verf, nee, er zijn stapels papier en linnen en dozen vol met potloden en tubes. Er staan stopflessen met poedertjes en flessen met aluin en “drakenbloed” (wat dat dan ook moge zijn), de nietsvermoedende klant waant zich in een Harry Potterfilm. In een achterkamertje van dat winkeltje -door een gangetje, trapje af en dan links- ligt wol. Kasten en kasten vol met lontwol in alle kleuren die je bedenken kan en nog een paar meer. Daar kocht ik ooit een sortering blauwe en groene wol, waarvan ik een aantal strengetjes garen spon. Deze strengetjes gaf ik aan K:)dootje voor haar verjaardag. Vandaag kreeg ik ze weer terug maar niet omdat ze ze niet wilde hebben. Ze heeft er voor mij een sjaal/omslagdoek van gehaakt. Mooi hè? Heb ik niet de beste vrienden die je je maar kunt voorstellen?
