Alles kan zelf gemaakt worden
16 januari 2015:
Cadeau gekregen: Luxe cremetjes.
Bij wijze van kerstkado kreeg ik van mijn werkgever een cadeaubon van een parfumerie. Nu ben ik een uiterst zuinige gebruiker van “luchtjes” en make up gebruik ik ook al niet zoveel. En wat ik dan gebruik is een oogpotloodje van de Hema. Maar een luxe creme vind ik altijd wel erg fijn, dus besteedde ik mijn bon aan een geschenkverpakking van wel héél lekkere smeerseltjes. Mmm.
14 januari 2015:
Bonensoep, en een slechte foto er van.
Zelf getrokken bouillon, prei, wortel, bonen, wat kruiderij en een rookworst, bestrooid met krokant gebakken spekjes en wat gehakt selderijgroen. Het duurt even (24 uur bonen weken, 2 uur bonen koken, nog een uur soep maken) maar dan heb je ook wat: een maaltijd waar je het warm van krijgt.
13 januari 2015:
Muts van Noro garen
Alweer het derde exemplaar dat ik breide naar dit patroon, ditmaal gebruikte ik Noro Flowerbed, het garen dat ik in Berlijn kocht. Ik vind het prachtig materiaal en dat is maar goed ook want het is een ramp om mee te werken. Het materiaal (deels gerecyclede zijde) wordt geverfd vóór het gesponnen wordt. En dan wordt het niet getwijnd, waardoor de draad blijft opkrullen. Verder besluit meneer Noro soms halverwege een kleur dat het mooi geweest is en knoopt hij er hops een andere kleur aan. Dat ergert me bijzonder, maar toch is dit al het vierde project waarvoor ik Noro garen gebruikt heb. Het is zo mooi! die kleuren!
Ik heb de bovenkant van de muts een beetje veranderd, in het origineel is het nogal gefrommeld bij elkaar getrokken, ik maakte er een zeskantje van. En nu nog even tanden op elkaar want ik ben van de rest van het garen een bijpassende sjaal aan het maken. En dan ben ik wel weer een jaartje of twee, drie klaar met Noro.
12 januari 2015:
Geroosterde groenten. 
Al zeker een jaar staat “Plenty” van Yotam Ottolenghi in mijn boekenkast en al langer dan dat hoor en lees ik “iedereen” er over jubelen. Ik weet niet waarom ik er niet eerder toe gekomen ben om er ook eens een receptje uit te maken, maar nu was het dan zover. Geroosterde groenten met een dressing van kappertjes en citroen. Ik had vaker groenten geroosterd in de oven, maar niet op deze manier en al helemaal niet met een dressing die je eerder op een frisse salade zou verwachten. Wat was dat heerlijk. Ik ben laat op het Ottolenghi-feestje (érg laat!) maar wat een goed feestje! Ik ga het hele boek koken!
In het kippenhok lijkt het minder gewelddadig toe te gaan dan gisteren. We hopen dat de pikorde-kaarten verdeeld zijn! Op dit moment (‘s avonds om half negen) zitten ze als drie bolletjes tegen elkaar aan gedrukt op hun stok te slapen.
11 januari 2015:
De Fryske Waldbeantsjes uit hun peultjes gehaald 
Uit de bosjes bonenstro die op de volkstuin hingen te drogen haalde ik vandaag 860 gram bonen. Minder dan vorig jaar en minder dan ik dacht dat het zou zijn. Ik heb hetzelfde probleem als vorig jaar: Wat zal ik met deze boontjes doen? Op de foto zie je de nieuwe oogst (geel) en wat er over is van vorig jaar (bruin). Ik ben vastbesloten om ze tóch daadwerkelijk op te eten, dat is tenslotte het idee van de volkstuin. Af en toe buiten mijn comfortzone koken kan geen kwaad. Vorig jaar maakte ik cassoulet, maar dat vond ik niet zo geslaagd, het was veel te vet. Misschien dat ik daardoor ontmoedigd de rest van de boontjes in de kast liet! Nu denk ik dat ik er bonensoep van ga maken. En misschien chili con carne. Of een variant op hummus.
Het nieuwe kipje had het zwaar vandaag, ze werd gepikt en weggejaagd tot we Die Andere buiten het hok sloten. 🙁 We zien het nog even aan.
10 januari 2015:
een kipwissel.
Een van onze kippen kon het plukken niet laten. Urenlang liep ze achter een andere kip aan en pikte aan de veren. Het leek niet kwaadaardig, het slachtoffer leek het nauwelijks te merken, maar de ene na de andere veer verdween. Smaken veren misschien lekker? We bespoten de kippen met afschuwelijk stinkende spray om het te ontmoedigen. Ze pikte door. Was het misschien verveling? We legden grote takken in de ren en zorgden voor moeilijk bereikbaar voer. Het hielp niet. We zetten de ren open en stelden de gehele tuin ter beschikking, zodat er afleiding genoeg was (en alle groene kruiden in rap tempo verdwenen). Het hielp niet. Enkele weken geleden hebben we het slachtoffer uit logeren gestuurd naar een bevriende kippenhouder om te herstellen en weer wat pluimage aan te laten groeien, waarop Kleintje prompt de derde kip begon te plukken. Toen vonden we het genoeg: Kleintje is terug gebracht naar de fokker. Die heeft een weitje waarop alle retouren terecht komen, de zogenaamde bofkippen. Het is een gemengd gezelschap op dat weitje: Parelhoenders, allerlei soorten en formaten kippen en hanen. De fokker veronderstelde dat ze het in een grotere groep wel afleert; vooral een haan schijnt dergelijk gedrag te corrigeren. Ik help hem hopen…. Wij namen een ander kipje mee terug (en noemden haar Floor). We haalden vanavond ook Bruinoogje (inmiddels weer decent van een donzig broekje voorzien) weer van haar revalidatie-oord op en hopen dat de dames het allemaal met elkaar kunnen vinden.
9 januari 2015:
Clafoutis. Maar nu wél goed.
Twee grote eieren geklutst met 170 gram Griekse yoghurt en 100 gram basterdsuiker en een snuf zout, daarna 55 gram kastanjemeel en 60 gram amandelmeel erdoor roeren tot een glad beslag en dat in de ingevette bakvorm van 24 cm. Kersen uit een pot (de laatste van afgelopen zomer) uit laten lekken en erover verdelen, 50 minuten bakken in een oven van 170 graden. Supertoetje! Bonus: De siroop van de kersen maakt verdund met spa rood een heerlijk fris drankje.
8 januari 2015:
Navajo getwijnd garen van restjes
Mijn spinnewiel staat altijd startklaar, maar echt een tijdje doorspinnen doe ik meestal niet: Het zijn vijf minuutjes (terwijl er iets download op mijn PC) hier en een klein kwartiertje (ik wil nog niet naar bed) daar. Dit strengetje is niet echt van vandaag, dus. Ik had wat verschillende restjes paarse merinowol en wat wit, ik dacht dat dat leuk bij elkaar kon. Ik spon het in een heel aantal korte sessies tot één lange draad, steeds van kleur wisselend als ik weer begon. Dat maakte het kleurverloop erg onregelmatig. Toen ik door de restjes heen was had ik een klos vol, die ik twijnde volgens de Navajo methode, waarmee je van de enkele gesponnen draad een drievoudig garen maakt zonder dat de kleuren door elkaar gaan. Ik wilde voorkomen dat al mijn paarsen en het wit tot één lila-achtig geheel met wat kleurgradaties gemengd werden. Zo heb ik er een soort van zelfstrepend garen van gemaakt waarin het kleurverloop net zo onvoorspelbaar is als de tijd die ik aan mijn spinnewiel besteedde. Nu ligt de streng op mijn buro en heb ik werkelijk geen idee waar dit nu goed garen voor zou zijn. Bij commerciële zelfstrepende garens zijn de kleuren regelmatig verdeeld, ik had eens geluk en maakte zoiets per ongeluk … maar hoe dit er uit ziet als het gebreid is? Ik weet het echt niet.
7 januari 2015:
Nieuwjaarsfeestje van mijn werk.
Er was champagne, er was een Bekende Nederlander, er waren heerlijke hapjes en fijne muziek. Er waren vooral erg veel collega’s, gezellig!
5 januari 2015:
Een speltbroodje
Speltbrood, met gist gemaakt deze keer, gebakken in een gietijzeren pan.